آوردهاند: روزی یکی از خدمتکاران امام سجاد علیه السلام در موقع شستشوی سر و صورت آن حضرت، ظرف آب از دستش افتاد و سر امام علیه السلام را زخمی کرد. امام به او نگاهی کرد. او دریافت که امام ناراحت شده است. بلافاصله گفت: «والکاظمین الغیظ»، امام فرمود: من خشم خود را فرو بردم. او دوباره گفت: «والعافین عن الناس»، امام فرمود: ترا عفو کردم. او گفت: «واللّه یحبّ المحسنین» امام فرمود: تو در راه خدا آزاد هستی.**تفسیر مجمعالبیان و روحالبیان.***
امام صادق علیه السلام فرمود: هیچ بندهای نیست که خشم خود را فرو ببرد، مگر آنکه خداوند عزّت او را در دنیا و آخرت فزونی بخشد. خداوند فرمود: (و الکاظمین الغیظ... و اللّه یحبّ المحسنین) این پاداش فروبردن آن خشم است.**کافی، ج2، ص 110.***
پیام ها:
1- تقوا، از انفاق جدا نیست. (اُعدّت للمتّقین الّذین ینفقون...)
2- انفاق، سخاوت میخواهد نه ثروت. (فی السرّاء والضرّاء)
3- نه در حال رفاه از محرومان غافل باشیم، و نه در تنگدستی بگوییم که ما خود گرفتاریم. (فی السرّاء والضرّاء)
4- متّقین محکوم غرایز نیستند، آنان حاکم ومالک خویشتناند. (الکاظمینالغیظ)
5 - تقوا، از سعهی صدر جدا نیست. (والعافین عن الناس)
6- متّقی، منزوی نیست، بلکه با مال و اخلاق خوب خود، با مردم معاشرت میکند. (ینفقون، کاظمین، عافین)
7- در عفو خطاکار، ایمان او شرط نیست. (والعافین عن الناس)
8 - کسی که میخواهد محبوب خدا شود باید از مال بگذرد و خشم وغضب را فرو برد. (واللّه یحبّ المحسنین)
9- انفاق به محرومان و گذشت از خطای مردم، از مصادیق احسان و نیکوکاری است. (ینفقون، کاظمین، عافین، محسنین)