(16) وَاللَّذَانِ یَأْتِیَنِهَا مِنْکُمْ فَاَذُوهُمَا فَإِنْ تَابَا وَأَصْلَحَا فَأَعْرِضُواْ عَنْهُمَآ إِنَّ اللَّهَ کَانَ تَوَّاباً رَّحِیماً
و آن دو نفری از شما که سراغ فحشا و زنا روند (زن یا مرد زناکار و بدون همسر) هر دو را آزار دهید (و بر آنان حدّ جاری کنید). پس اگر توبه کرده و خود را اصلاح کردند، از آنان درگذرید (زیرا) خداوند توبهپذیرِ مهربان است.
نکته ها:
برای این آیه در تفاسیر، معانی گوناگونی گفته شده است، ولی معنای فوق، از تفسیر نمونه گرفته شده است. البتّه معنای دیگری نیز به ذهن میرسد و آن اینکه:
هرگاه دو مرد تصمیم به انجام فاحشه (لواط) بگیرند، ولی فقط کارهای مقدّماتی را انجام دهند، به نحوی که اطمینان به انجام آن در آینده است، شما از باب نهی از منکر، آن دو را تنبیه و تعزیر وتهدید کنید. اگر شرمنده شده و دست کشیدند و گذشته را جبران کردند، شما هم از آنان بگذرید، که خدا توبهپذیر و رحیم است.
طبق این معنی کلمهی (اللّذان) به معنای دو مرد آمده، نه یک مرد ویک زن که از باب تغلیب باشد، و (آذوهما) به معنای آزار و تنبیه است، نه اجرای حدّ. توبه و اصلاح هم به معنایِ صرفنظر واقعی است، نه اینکه قبل از صدور حکم قاضی توبه کنند. (یأتیانها) را هم میتوان به معنای انجام مقدّمات قریبالوقوع فحشا گرفت و این در عرف رایج است که کاری را به کسی نسبت دهند که در آستانهی انجام آن است. مثل اینکه به شخصی که افراد را به مهمانی دعوت کرده و مشغول تهیه مقدّمات است، میگویند فلانی مهمانی میکند، یا مهمان دارد. (واللّه العالم)
توبهی زناکار و صرفنظر نمودن از اجرای حد درباره او، تا وقتی است که کار به دادگاه و اقامهی شهود و صدور حکم نرسیده باشد، وگرنه پس از صدور حکم، توبه مانع اجرای آن نمیشود.