(31) إِنْ تَجْتَنِبُواْ کَبَآئِرَ مَا تُنْهَوْنَ عَنْهُ نُکَفِّرْ عَنْکُمْ سَیِّئَاتِکُمْ وَ نُدْخِلْکُمْ مُّدْخَلاً کَرِیماً
اگر از گناهان بزرگی که از آن نهی میشوید پرهیز کنید، گناهان کوچکتان را بر شما میپوشانیم و شما را در جایگاهی ارجمند وارد میکنیم.
نکته ها:
از این آیه استفاده میشود که گناهان، دو نوعند: صغیره و کبیره. در آیهی 49 سورهی کهف نیز میخوانیم که مجرمان در قیامت، با دیدن پروندهی اعمال خود میگویند: این چه نامهی عملی است که هیچ گناه کوچک و بزرگی را فروگذار نکرده است. (لا یغادر صغیرةً و لا کبیرةً)
از امام کاظم علیه السلام سؤال شد که در این آیه خداوند وعدهی مغفرت صغائر را در صورت اجتناب از کبائر داده است، پس شفاعت برای کجاست؟ امام فرمودند: شفاعت برای اهل کبائر امّت است.**توحید صدوق، ص 407.***
گناه کبیره، طبق روایات، آن است که خداوند وعدهی آتش به انجام دهندهاش داده است.**کافی، ج2، ص276.*** شاید وعده آتش در آیه قبل برای قتل یا خودکشی و تجاوز به مال مردم اشاره به همین باشد که نمونه گناهان کبیرهای که وعده عذاب داده شده، تجاوز به مال و جان مردم است.
تعداد گناهان کبیره در روایات، متعدّد و مختلف است و این به خاطر آن است که کبائر نیز درجاتی دارند و به بعضی از گناهان «اکبرالکبائر» گفته شده است.
پیام ها:
1- کسانی که اصول فکری و عملی آنان صحیح است، باید نسبت به تخلّفات جزئی آنان، گذشت کرد. (ان تجتنبوا کبائر... نکفّر عنکم سیئاتکم)
2- پاداش کسانی که گناهان بزرگ را ترک میکنند، آن است که خداوند از گناهان کوچکشان بگذرد. (ان تجتنبوا کبائر... نکفّر عنکم سیئاتکم)
3- تا از گناهان کبیره و صغیره پاک نشویم، به بهشت نخواهیم رفت. (نکفّر عنکم سیئاتکم و ندخلکم مدخلاً کریما)