(146) إِلَّا الَّذِینَ تَابُواْ وَأَصْلَحُواْ وَاعْتَصَمُواْ بِاللَّهِ وَأَخْلَصُواْ دِینَهُمْ لِلَّهِ فَأُوْلَِکَ مَعَ الْمُؤْمِنِینَ وَسَوْفَ یُؤْتِ اللَّهُ الْمُؤْمِنِینَ أَجْراً عَظِیماً
مگر آنان که توبه کرده و (گذشتهی خود را) اصلاح نموده و به (دامن لطف) خدا پناه برده و برای خدا از روی اخلاص به دین گرویدهاند، پس اینان در زمرهی مؤمنان هستند وبزودی خداوند به مؤمنان، پاداشی بزرگ خواهد داد.
پیام ها:
1- راه توبه، برای همه حتّی منافقان باز است و آنان را از «درک اسفل» به بهشت اعلا میرساند. (الاّ الّذین تابوا)
2- انسان آزاد است و میتواند آگاهانه تغییر جهت دهد. (تابوا)
3- همراه با شدیدترین تهدیدها، به مردم امید هم بدهید. (فی الدرک الاسفل... الا الذین تابوا)
4- توبه تنها یک اظهار پشیمانی نیست، بلکه بازسازی همه جانبه است. (اصلحوا، اعتصموا، اخلصوا)
5 - توبهی هر گناهی، به شکلی است. توبهی نفاق، اصلاح به جای تخریب، اعتصام به خداوند به جای وابستگی به این و آن، و اخلاص به جای ناخالصی است. (اصلحوا و اعتصموا و اخلصوا)
6- التقاط در عقاید و اندیشه، ممنوع است. (اخلصوا دینهم لله)
7- منافقانِ توّاب، در جدا شدن از همفکرانشان احساس غربت نکنند. چون دوستان بهتری مییابند. (فاولئک مع المؤمنین)
8 - مؤمنان، از توبه کنندگان واقعی استقبال کنند و آنان را از خود بدانند. (فاولئک مع المؤمنین)