(149) إِنْ تُبْدُواْ خَیْراً أَوْ تُخْفُوهُ أَوْ تَعْفُواْ عَنْ سُوءٍ فَإِنَّ اللَّهَ کَانَ عَفُوَّاً قَدِیراً
اگر کار نیکی را آشکارا یا پنهان انجام دهید، یا از لغزش و بدی دیگران درگذرید، بدانید که قطعاً خداوند بخشاینده تواناست.
نکته ها:
هرجا که مظلوم در موضع قدرت قرار گرفت وعفوِ ظالم اثر تربیتی دارد، باید عفو کرد و هرجا که سکوت، موجب ذلّت مظلوم وتقویت ظلم است باید فریاد زد.
انتقام و قصاص، «حقّ» است و عفو و گذشت، «فضل». به فرمودهی حضرت علی علیه السلام، بخشودن دشمن، سپاس چیره شدن بر اوست. «اذا قدرت علی عدوّک فاجعل العفو عنه شکراً للقدرة علیه»**نهجالبلاغه، قصار10.***
پیام ها:
1- باید نسبت به خوبیها مشوق بود و نسبت به بدیها، بخشاینده. (ان تبدوا خیراً... او تعفوا عن سوء)
2- گاهی ظلم ستیزی وفریاد، ارزش است و گاهی عفو وبخشش. (تعفوا عن سوء)
3- عفو از موضع قدرت، ارزشمند است. (عفوّاً قدیراً)