(199) وَإِنَّ مِنْ أَهْلِ الْکِتَبِ لَمَن یُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَمَآ أُنْزِلَ إِلَیْکُمْ وَمَآ أُنْزِلَ إِلَیْهِمْ خَشِعِینَ لِلَّهِ لَا یَشْتَرُونَ بِاَیَتِ اللَّهِ ثَمَناً قَلِیلاً أُولَئِکَ لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ إِنَّ اللَّهَ سَرِیعُ الْحِسَابِ
و همانا بعضی از اهل کتاب، کسانی هستند که به خداوند و آنچه به شما نازل شده و آنچه به خودشان نازل شده، خاشعانه ایمان میآورند. آیات الهی را به بهای اندک معامله نمیکنند. آنها هستند که برایشان نزد پروردگارشان پاداش است. همانا خداوند سریع الحساب است.
نکته ها:
برخی مفسّران معتقدند که این آیه درباره کسانی از اهل کتاب نازل شده است که به اسلام گرویدند. آنها عبارت بودند از چهل نفر از اهل نجران، سی و دو نفر از حبشه و هشت نفر از روم.**تفسیر مجمعالبیان و کبیر فخررازی.*** امّا بعضی دیگر از مفسّران گفتهاند که آیه دربارهی نجاشی، پادشاه حبشه است که در سال نهم هجری در ماه رجب وفات یافت . وقتی رسول خدا صلی الله علیه و آله مطلع شد، به مردم فرمود: یکی از برادران شما در خارج از حجاز وفات یافته، حاضر شوید تا به پاس خدمات او بر وی نماز بخوانیم. پرسیدند: او کیست؟ فرمود: نجاشی. آنگاه مسلمانان به همراه رسول خدا صلی الله علیه و آله به قبرستان بقیع رفته بر او نماز گزاردند.**تفسیر درّالمنثور، ج2، ص416.***
پیام ها:
1- باید انصاف را مراعات کرد و از خوبان اهل کتاب ستایش نمود. (و انّ من اهل الکتاب لمن یؤمن...)
2- هر مکتبی، ریزش و رویش دارد. اگر گروهی ایمان نمیآورند و حقایق را کتمان میکنند، در عوض گروهی با خشوع ایمان میآورند. (انّ من اهل الکتاب لمن یؤمن)
3- ایمانی ارزش دارد که خاشعانه، (خاشعین) وجامع باشد. (ما انزل الیکم وما انزل الیهم) وپایدار بوده و با مادّیات تغییر نیابد. (لایشترون بایات اللَّه ثمناً قلیلاً)
4- هر بهائی در برابر دینفروشی پرداخت شود، کم و ناچیز است. (و لایشترون بایات اللَّه ثمناً قلیلاً)