(177) إِنَّ الَّذِینَ اشْتَرَوُاْ الْکُفْرَ بِالْإِیمَنِ لَّن یَضُرُّواْ اللَّهَ شَیْئاً وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ
قطعاً کسانی که ایمان را با کفر معامله کردند، هرگز به خداوند ضرری نمیرسانند و برای آنان عذاب دردناکی است.
نکته ها:
در قرآن مسألهی خرید و فروش و سود و زیان سرمایه عمر، بارها تکرار شده است. قرآن، دنیا را بازار میداند و مردم را فروشنده و عقاید و اعمال انسان را در طول عمر، کالای این بازار. در این بازار، فروش اجباری است ولی انتخاب مشتری با انسان است. یعنی ما نمیتوانیم آنچه را داریم، از قدرت و عمل و عقیده رها بگذاریم، ولی میتوانیم مسیر عقاید و کردار را سودبخش یا زیان آور قرار دهیم.
در قرآن از عدّهای ستایش شده که جان خود را با خدا معامله میکنند و در عوض بهشت و رضوان میگیرند، و از عدّهای انتقاد شده که بخاطر انحراف و انتخاب سوء یا سودی نمیبرند؛ (فما ربحت تجارتهم)**بقره، 16.*** و یا دچار خسارت میشوند؛ (انّ الانسان لفی خُسر) و در بعضی از آیات همچون آیهی فوق، کسانی که ایمان خود را با کفر معامله میکنند، تحقیر میشوند و در مقابل به مؤمنان دلداری داده میشود که ارتداد آنها، به خدا و راه خدا هیچ ضرری نمیزند.
پیام ها:
1- سرمایه اصلی انسان، ایمان ویا زمینههای فطری ایمان است. (اشتروا الکفر بالایمان)
2- در یک انقلاب عقیدتی و فرهنگی، از ریزشهای جزئی نگران مباشید. (اشتروا الکفر... لن یضرّوا اللَّه)