(130) یَأَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُواْ لَا تَأْکُلُواْ الْرِّبَواْ أَضْعَفاً مُّضَعَفَةً وَاتَّقُواْ اللَّهَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ
ای کسانی که ایمان آوردهاید! ربا (و بهرهی پول) را با افزودنهای مکرّر نخورید، از خدا پروا کنید تا شاید رستگار شوید.
نکته ها:
این آیه همراه با هشت آیهی بعد، در میان آیات جنگ اُحد قرار گرفته است. شاید این امر به این جهت باشد که مسائل اخلاقی و اقتصادی، در یک نظام دفاعی مؤثّر است. جامعهای که افرادش اهل اخلاص و ایثار، و سبقت در کارهای خیر، و اطاعت از رهبر باشند، در جنگ هم موفّق خواهند بود، ولی جامعهی پول پرست و بخیل و نافرمان و مصرّ بر ارتکاب گناه، یقیناً شکست خواهد خورد.
آیات تحریم ربا، در چند مرحله و به صورت تدریجی نازل شده است. گام اوّل، انتقاد از رباخواری یهود بود: (و اخذهم الرّبا وقد نهوا عنه)**نساء، 161.*** گام دوّم این آیه است که منع از ربای چندین برابر میکند و در گام سوّم، اسلام حتّی یک درهم ربا را تحریم و به منزلهی جنگ با خدا معرّفی کرده است.
پیام ها:
1- ایمان، زیر بنای عمل به دستورات است. (یا ایّها الّذین آمنوا لاتاکلوا الرّبا)
2- قبل از تحریم ربا، نمونههای زشت وبرجسته آن تحریم شد. (اضعافاً مضاعفة)
3- رعایت تقوی در مسائل اقتصادی بشدّت لازم است. (لا تأکلوا الربا... اتقوا اللّه)
4- رستگاری با رباخواری بدست نمیآید، بلکه با تقوا حاصل میشود. (لا تأکلوا الربا... واتّقوا اللّه لعلکم تفلحون)
5 - رباخوار، نه در دنیا رستگار است، (به خاطر تشدید اختلافات طبقاتی که منجر به تفرقه و کینهی محرومان و انفجار آنها میشود) و نه در آخرت. (به خاطر گرفتاری به قهر خداوند). (لا تأکلوا الربا... لعلّکم تفلحون)