(65) یَأَهْلَ الْکِتَبِ لِمَ تُحَآجُّونَ فِی إِبْرَهِیمَ وَمَآ أُنِزلَتِ الْتَّوْرَیةُ وَ الْإِنْجِیلُ إِلَّا مِنْ بَعْدِهِ أَفَلَا تَعْقِلُونَ
ای اهل کتاب! چرا دربارهی ابراهیم گفتگو و نزاع میکنید؟ (و هر کدام او را پیرو آیین خود میدانید،) در حالی که تورات وانجیل، پس از او نازل شده است، چرا تعقّل نمیکنید؟
نکته ها:
هر یک از یهود و نصاری، ابراهیم علیه السلام را از خود میدانستند و به قدری بازار این ادّعا داغ بود که قرآن در دو آیهی بعد میفرماید: (ما کان ابراهیم یهودیّا ولا نصرانیّا) این آیه برای پوچی ادّعای آنها میگوید: چگونه شما ابراهیم را که قبل از تورات و انجیل بوده، تابع آن دو کتاب میدانید؟ کتابی که هنوز نازل نشده است، پیرو ندارد. آیا حاضر نیستید این مقدار هم فکر کنید که لااقل حرف شما با تاریخ منطبق باشد.
پیام ها:
1- هنگام موعظه، از القاب متین وعناوین فرهنگی مخاطبین استفاده شود. (یا اهل الکتاب)
2- علم و کتاب، از چنان ارزشی برخوردارند که منسوبین به آن نیز محترمند. اهلکتاب، اهل قلم، اهل علم. (یا اهل الکتاب)
3- سعی نکنید با انتساب شخصیّتها به خود، حقّانیت خود را اثبات کنید. (لِمَتحاجّون فی ابراهیم) به جای نزاع در انتساب شخصیّتهای والا، از فکر آنان پیروی کنید.
4- ادّعاهای خود را مستند و هماهنگ با منطق و فطرت و تاریخ قرار دهید. (و ما اُنزلت التورات)