مرگ نظام معاویه‌ای، در اثر برگشت به ایمان ممكن است، ایمانی كه سكوی پرشی به سوی امید و امیدواری حقیقی است، نقطة مرگِ چنین نظامی فقط در صحنهای بزرگ از نمایش ایمان ممكن است، چنین نقطه شروعی در سال 61 هجری در كربلا واقع شد و لحظه رو كردن به «بودن» به جای بیهوده بودن شروع شد و زشتی نظام معاویه در برق این شروع، ارزیابی گشت و چشم‌هایی هم كه تا به حال به دیدن عــادت نكرده بودنــد- اما به‌كلی بسته نشده بودند - دیدن را آغاز كردند و قضاوت شروع شد و گور فرهنگ پوچی‌ها كنده شد و این همه به جهت آن است كه قدرت تشخیص هدفِ به واقع معنوی زدودنی نیست، همچنان‌كه امید رهایی از پوچی و توان مبارزه با آن نیز فقط در همین فرهنگ سر بر می‌آورد.
تكیه بحث من این است كه شما بدانید همه‌تان میتوانید امیدوار باشید. چراكه شرط امید «ایمان» است و «نقطه مرگ نظام معاویه‌ای، فقط در صحنهای بزرگ از نمایش ایمان ممكن است» و اسم این صحنه كربلا است، شما تا از كربلا بهره نگیرید، نمیتوانید از خطر بزرگی كه تهدیدتان میكند نجات پیدا كنید، عنصر ایمان در كربلا مشهود است. سؤال این است كه این عنصر ایمان از كجا پیدا شد؟ شروع نابودی فرهنگ معاویه در سال 61 هجری قمری در كربلا پیدا شد یعنی لحظه رو كردن به «بودن» به جای بیهوده بودن.