تربیت
Tarbiat.Org

کربلا مبارزه با پوچی‌ها
اصغر طاهرزاده

تصوّر معنویت همراه با حسین(ع)

«اگر كهكشان در آسمان، راه كعبه را نشان می‏دهد، حسین(ع) و اصحاب او در آسمانِ انسانیّت كهكشانی هستند كه راه قبله را می‏نمایانند».(81) واقعة عاشورا دروازه‏ای از نور است تا مردم به ظلم آباد زندگی دل نبندند و اگر حسین‏(ع) و اشاره‏های او در زندگی ما نباشد، خورشیدِ گرما بخش ایمان می‏میرد و وای اگر ایمان بمیرد.
شما مقایسه كنید بین كسانی كه واقعاً نور حسین(ع) را دارند، با كسانی كه به هر دلیلی از این نور محرومند. آیا كسانی كه بدون محبّت حسین(ع) به‌سر می‌برند، می‏توانند در عالَم معنا وارد شوند؟ با مختصر اطلاعاتی كه دارم، به نظر می‏رسد كه حتی در بین هزار نفر از اهل سنّت، یك نفر هم نمی‏تواند «عالَم معنا» را درست حس كند و شاید از هر ده هزار نفر مردم غیر مسلمان هم یك نفر نتواند «عالَم معنا» را درست حس كند، البته حس كردن غیر از فهمیدن است، و معتقدیم در شیعه، مسئله حس كردن «عالَم معنا» به این كمی‌ها نیست. البته این‌طور نیست كه همة شیعیان «عالَم معنا» را حس می‏كنند، چراكه ورود به دبستان معارف اهل‌بیت (ع) خیلی تلاش و كوشش می‏خواهد. آنچه كه سعی داریم عزیزان به خوبی متوجّه شوند این است كه «احساس معنا» یك عالَم و فرهنگی است با حال و هوای خاصی كه در رابطه با خانوادة پیامبر گرامی اسلام به‌دست می‏آید.
شما نظری به عرفای اسلامی بیندازید، حتی عرفای ‏اهل سنّت معترف هستند كه هر چه از این راه به دست آورده‏اند مدیون سلسله‏ای هستند كه به امیرالمومنین‌علی(ع) ختم می‏شود. عارف یعنی كسی كه معنا را حس می‏كند، ما با عارفان دروغین كاری نداریم، حرف ما این است كه اگر یك عارف واقعی در اهل سنّت باشد - به ادعای خودشان- این احساس معنا را با سر ساییدن مكرر و ممتد در خانواده پیامبر گرامی اسلام و اهل بیت او به دست آورده است و بحمداللّه شیعه بسیاری از موانع دست‌یابی به عالمِ معنا را پشت سر گذاشته و وارد این دبستان شده است، حال باید درس بخواند. بسیاری از ما شیعیان قیمت و ارزش حضور در محضر اهل‌بیت (ع) را نمی‏شناسیم، شما گفتار برخی از این عرفا را مطالعه كنید، می‏گوید متوجّه شدم كه اسلام خیلی عزیز است و به همین جهت وارد اسلام شدم ولی تا به اهل بیت نزدیك نشدم، به مطلوبم نرسیدم و این نزدیك شدن به فرهنگ اهل‌بیت(ع) خود بحث مفصلی دارد كه از این مقال بیرون است،(82) عمده این است كه توحید را بفهمیم آن وقت نور حق خودش را نشان می‏دهد، آن‌كه نور حق را شناخت می‏بیند آن نور كجا هست و كجا نیست.
دیده آن باشد كه باشد شه شناس

تا شناسـد شـاه را در هر لباس

‏یعنی عالم معنا در یك فرهنگ به نام فرهنگ اهل‌بیت(ع) جای حقیقی خود را پیدا كرده و اهل بیت صاحب اصلی این مقام‏اند. شیعه برای این‌كه بفهمد چرا شیعه است باید بفهمد كه در این خانواده چه چیزی وجود دارد؟ اگر كسی بگوید «هر كس به كسی نازد، ما هم به علی نازیم» و خدای ناكرده در ورای این حرف یك شعور معنوی نباشد - بلكه احساس گروهی باشد - این فایده ندارد! جانم به قربان این جمله! اما آیا قلبت می‏فهمد كه «ما هم به علی ‏نازیم» یعنی چه؟ آیا تو احساس عالم معنا را در این خانواده یافته‏ای و آن را بر قلبت جاری كرده‏ای؟ اصلاً حس معنوی را می‌شناسی و ‏آن را داری؟ دارایی غیر از دانایی است. شما اگر شیعه نباشید و قرآن بخوانید می‏توانید از آن استفاده كنید ولی این‌كه قلب شما محل حُكم قرآن شود چیز دیگری است. اعتقاد به این كه قیامت هست، سخت نیست، شیطان هم به خدا گفت: «اَنْظِرْنی اِلی‏ یَوْمِ یُبْعَثُونَ»(83) یعنی خدایا تا قیامت به من فرصت بده، پس شیطان هم می‏فهمد قیامت هست. ولی فهمیدن این كه قیامت هست، دینداری نیست بلكه دین‌دانی است. این‌كه بدانیم قیامت هست كربلا به‌وجود نمی‏آورد، احدی هم غیر از اهل بیت نمی‏تواند كربلا را درست كند، برای این‌كه این‌ها در مستی شوق حضرت حق هستند و این مستی غیر از آن چیزی است كه ما بدانیم مثلاً قیامتی هست. امیرالمومنین(ع) می‏فرمایند: «لَوْ كُشِفَ الْغِطاءُ مَا ازْدَدْتُ یَقِیناً» یعنی اگر پرده‏ها كنار رود چیزی به یقین من اضافه نمی‏شود. ابن‏ابی‏الحدید معتزلی می‏گوید كه این حرف‌ها، منحصر به علی(ع) است. منظور او از منحصر كردن به حضرت علی‏بن‏ابی‏طالب‏(ع) شخص خود ایشان نیست، بلكه منحصر به مكتب امامان شیعه است، شیعه یك فرهنگ و مكتب است. این چه نگاهی است كه می‏تواند بگوید اگر پرده‏ها عقب رود چیز جدیدی نمی‏بینم. شما از طریق مكتب شیعه و اهل‏بیت می‏توانید به آن طرف میدان دنیا قدم نهید، این مشكل بزرگی است كه گاهی شیعیان به دنبال آن گوهر تشیّع نیستند. قرآن می‏فرماید مودّت اهل بیت اجر رسالت پیامبر(ص) است. قرآن نفرمود احترام به اهل بیت مزد رسالت است. به عنوان مثال شما اگر بخواهید به بنده احترام بگذارید جلوی پای بنده بلند می‏شوید اما اگر بخواهید من را دوست داشته باشید از یك طرف من باید دوست داشتنی باشم، از طرف دیگر دل شما باید حركت كند تا من را بپذیرید و به من وصل شود و این هم كار مشكلی است، قرآن فرمود باید به اهل بیت مودّت ورزید. یعنی؛ اگر می‏خواهی وارد میدان حقیقی دین اسلام شوی باید از خود درآیی و به اهل بیت وصل شوی و این اتصال و یگانگی با محبّت ممكن می‏شود و داستان محبّت خود سرّ دیگری است!(84) شنیده‏اید كه شیعه مكتب عشق است. ولی در این میان این‌كه این عشق را خودمان تجربه كنیم چیز دیگری است.