عبرت را، عبرت را! سر حسین(ع) را نزد عبیداللّه آوردند، سر عبیداللّه را نزد مختار، سرِ مختار را نزد مصعب، سرِ مصعب را پیش روی عبدالملك نهادند و ده‌سال چنین گذشت، و این گوشهای بود از آنچه حسین(ع) دربارة كوفیان خبر داد. امنیّت از كوفه و بصره، بلكه از سراسر عراق رخت بربست، هیچ‌كس از هیچ‌كس راضی نبود؛ همه، دشمن هم بودند، هم مردم نسبت به مردم، و هم حاكمان نسبت به مردم، و هم مردم نسبت به حاكمان، و در این حال كار مشكل‌تر هم شد. «حجّاج‌بن‌یوسف ثقفی» بر كوفه گمارده شد، تفتیش عقاید، جاسوسی، اتّهام، دستگیری، زندان، شكنجه، قتل و اختناق بر كوفه سایه افكند. او كوفیان را مجبور به جنگ با مردم بصره كرد و عدّه زیادی از مردم كوفه در این جنگ كشته شدند. بیست‌سال، آری بیست‌سال در زیر سایه حجّاج بر كوفیان چه گذشت ، مگر گفتنی است؟
وقتی حجّاج مرد، به نقل از مسعودی در مروج‌الذهب به جز كسانی كه در جنگ‌ها كشته شده بودند، صدوبیست‌هزار نفر به دست او كشته شدند، و تعداد پنجاه‌هزار مرد و سی هزار زن در زندان‌های او زندانی بودند، كه شانزده‌هزار نفر از این زنان برهنه بودند. مسعودی میگوید: حجاج زن و مرد را در یك محل زندانی میكرد و زندان‌های وی سقف نداشت تا آفتاب و سرما و باد و باران بر آنها ببارد(66). غذای زندانیان مخلوطی از آرد جو و خاكستر و نمك بود كه زندانیان به سبب این غذا و به سبب تابش آفتاب به صورت یك سیاه‌پوست درمیآمدند.(67)
راستی؛ كوفیان به یاری امام نیامدند تا چه چیزی را حفظ كنند؟ آیا توانستند؟ و اگر به یاری امام آمده بودند چه چیزی را از دست میدادند كه بعد از دست ندادند؟ معنی و نتیجة جداشدن از امام و پاكباز نبودن در راه اسلام، چه چیز خواهد بود، جز آنچه واقع شد.
برادران و خواهران! توجّه داشته باشید كه اگر در خدمت اسلام و انقلاب اسلامی پاكباز نباشید، چیزی را كه میخواهید به‌دست نمیآورید و آنچه را كه دارید از دست میدهید.
و بالأخره هم نسل كوفیان تماماً برچیده شد. هم حجّاج مرد و هم كوفیان. اما روح كربلا نمرد، همچنان‌كه فرهنگ كوفیان نمرد، و همچنان‌كه فرهنگ یزیدی و فرهنگ امثال حجّاج‌بن‌یوسف‌ثقفی نمرد.
باز كربلا، و باز حسین(ع) و درخشندگی گوهر ایمان، و باز یزید و حقارت، و باز حجّاج ...
و باز كربلا، و باز حسین(ع) و درخشندگی گوهر ایمان ... و حجّاج و...
و باز درخشندگی گوهر ایمان و باز بسیجیان.
و باز درخشندگی گوهر ایمان، و باز كربلا، باز حسین، باز باقی بودن بر عهد امام‌خمینی(ره)، باز بسیجیان.
كربلا حادثهای نیست كه فقط در سال 61 هجری تحقّق پیدا كرده باشد. كربلا هر سال هست و همواره باید به كربلا نظر داشت وگرنه زندگی دینی‌مان را از دست میدهیم. هر كس به اندازهای كه در دین عمیق شود كربلا برای او عمیق و شكوفا می‌شود. به همین دلیل پیشنهاد ما این است كه این سلسله بحثها را به‌طور عمیق بخوانید تا إن‌شاءاللّه دریچهای برای معرفت به امام‌حسین(ع) شود. و امام‌حسین‌شناسی یعنی در زیر این آسمان، ایمانی زندگی كردن و از پوچی‌ها آزاد شدن. و كربلا یعنی: