این نكته همواره خود را ثابت كرده است، آدمی كه از مرگ نمیهراسد، به تنهایی، قدرتی است بی‌نهایت برتر از بزرگترین قدرت‌های زمانه و به همین جهت معاویه مجبور است مدام ترس را به هر وسیلهای كه ممكن است منتشر كند و همواره نگران است نكند مردم «دامترسازمرگ» را پاره كنند و از آن بیرون بیایند كه این پایان كار قدرتمندان است و حسین(ع) به این مسئله خوب آگاه است و لذا میداند با نهضت خود چه بلایی بر سر فرهنگ معاویه‌ای خواهد آورد، هر چند خود یزید و عبیداللهبنزیاد اصلاً متوجّه این مسئله نبودند كه آنچه حكومت معاویه را حفظ خواهد كرد ترساندن مخالفان بود نه كشتن آنها.
از این موضوع ساده نگذرید، شما همین حالا رزمندگان حزب‌الله لبنان یا انتفاضه فلسطین را در نظر بگیرید. آنها خیلی بیشتر از اسراییلیها كشته دادهاند، ولی چالشی كه در جبهه اسراییل وجود دارد این است كه آنها نمیتوانند مردن را بپذیرند. درست است كه جوانان حزب‌الله و انتفاضه مرتب كشته میشوند، ولی در مقابلشان گروهی صف زدهاند كه اصلاً نمیتوانند تحمل كنند كه یك كشته بدهند، چراكه اگر چند نفر از آنها به هلاكت برسند، مثل این است كه هزاران نیرو كشته شده است. فرهنگ اباعبدالله(ع) فرهنگ عجیبی است، این فرهنگ میفرماید: اگر كسی توانست كشته‌شدن را بشناسد قدرت، بی‌نهایت می‌شود. شما اگر توجه و نظرتان را از كربلا دور كنید و بدون كربلا شوید یك مرتبه خواهید دید كه دیگر میخواهید بمانید! چه نوع ماندنی؟ هر نوع ماندنی. فرهنگ مقابل فرهنگ حسین(ع) میخواهد مرتب ترس از مرگ را منتشر كند.
فرهنگ معاویه، مرگ را به انسان ها نمیدهد، بلكه ترس از مرگ را القاء میكند، اصلاً ترس از مرگ همه حیات اینهاست. شما شهید مدرس را در نظر بگیرید، وقتی سپاه روسیه آمد و شمال كشور را گرفت، همه خود را باختند ولی ایشان پشت تریبون مجلس رفت و گفت: «قبل از اینكه بمیریم نباید از ترس مرگ بمیریم»، این همان روحیه حسینی است و نتیجهاش را هم دیدیم كه عامل عزت اسلام و عزت ملت اسلام بود، و حیله تزار روس خنثی شد. فرهنگی كه امروز همواره ما را تهدید میكند به پیر و جوان كار دارد، پیر نود ساله یا جوان پرشور را اگر حسینی نباشند، میتوان تحت تأثیر این فرهنگ و با حربه «ترس از مرگ» ذلیل نمود! اگر تاریخ را مطالعه كنید خواهید دید كه در طول تاریخ نمونه‌های بسیار زیادی وجود دارد كه با ترس از مرگ، ذلتی غیر قابل توصیف به جوامع انسانی دادهاند و اینجاست كه آدمی میبیند با وجود داشتن حسین(ع) چگونه می‌شود از مرگ نهراسید و ایستادگی نمود. ما چه از مرگ بترسیم و چه نترسیم، بالاخره زمانی باید بمیریم، ولی دشمن، از طریق ترس از مرگ هر روز ما را در قالبی از زندگی میاندازد كه بسیار زشت است و اگر حسین(ع) را نداشته باشیم نابود خواهیم شد.