امروز با خلق سرعتهای بیش از حدّ میخواهند از مرگ بگریزند چراكه مرگ را تلخ میدانند. و در فرهنگ معاویه هر نوع فكری كه دنیا را اصیل نگیرد و انسان را برای ابدیت آماده نماید، و دلبستگی به دنیا را در كام اهل دنیا تلخ كند، باید شهید شود تا یادآور تلخی دنیا و وجود مرگ نباشد. لذا متّقیان كه به آیندة دور مینگرند، در آن فرهنگ مطرود میشوند و دلقكان كه انسان را فقط در اكنون مشغولكنند، آبرومندند و این فرهنگ فقط با حكمت حسینی رسوا می‌شود.
انسان‌‌هایی كه با باطن عالم بیارتباط میشوند و برای خود باطنی به‌وجود نیاوردهاند به «حالی خوش باش و عمر بر باد مده» گرفتار میشوند، حال با چنین فرهنگی چه باید كرد؟ نهضت حسین(ع) جواب این سؤال است.