امام‌حسین(ع) برای همیشه عاملی شد كه معنی خودآگاهی را در هر عصری به انسانها آموزش دهد تا متوجّه شوند از راه دین، و به روش حسین(ع) میتوان در هر زمانی خودآگاهانه زندگی كرد و همواره اتّصال عهد خود را با حقیقت و با نبوّت محفوظ داشت و متوجّه بود سایه سیاه تبلیغات اموی نباید ما را از عهد نبوی غافل كند و به پوسیدگی در زندگی بكشاند. امویان، مردم را از آن عالَم باطنی كه پیامبراكرم(ص) پیام‌آور آن بود غافل میكردند و حسین(ع) تجدید كننده آن عهد و آن باطن بود و این جبهه هنوز گشوده است.
هر انسانی تا آگاهی به زمان خود نداشته باشد و راه رهایی از طلسم زمانه را نشناسد نمیتواند درست زندگی كند. و عظمت نهضت امام‌حسین(ع) در این است كه خودآگاهی لازم را برای شناخت و تحلیل همان عهدی كه در آن زندگی میكنیم به ما میدهد. مَشْی و روش دشمنان ما، مَشْی و روش ترس و رعب و پوچ كردن زندگی و گرم كردن بازار سازش و چاپلوسی بوده است، و تنها راه مقابله با آن، راه اباعبدالله(ع) است، تا بتوانیم حیله‌های دشمنِ اموی رُمی را با خودآگاهی به شرایط تاریخی خود، درست تحلیل كنیم و طعمة نقشه‌های او قرار نگیریم، چراكه او واقعاً پیچیده‌تر از آن است كه بتوان با عقل خود و بدون نور حسین(ع) از آن حیله‌ها گذشت.
اباعبدالله(ع) با روش خود، ما را به آن‌چنان خودآگاهی می‌رساند كه هیچ وقت تلاش و تحركِ مطابق با آن روش، به شكست منتهی نمی‌شود. و دشمن امروز بشریّت، همان دشمن حسین(ع) است در كربلا. و حسین(ع) به‌عنوان معصومی آمده تا ریزه‌كاری‌های فرهنگ دشمن را با تمام ابعادش به ما نشان دهد و نیز راه مقابله همه‌جانبه با آن را به ما بنمایاند. و بقیة ائمه(ع) نیز حافظ رسالت كربلا بودهاند؛ كربلایی كه می‌تواند ماوراء ترسی كه دشمن ایجاد می‌كند، به انسان قدرت انتخاب صحیح بدهد.