آن‌وقت مگر كربلا یك‌بار اتفاق افتاده است كه این نوشتار را میخواهی یك‌بار بخوانی؟ باز بخوان و سال دیگر نیز دوباره، كه حكمت حسینی دیر دسترس است. إنشاءالله پس از آن‌كه مطالب آن را به قلب خود بنشانی و عزمت، عزمی حسینی شد، به جلد دوم رجوع بفرمایید كه إنشاءالله راز و رمزهایی در كار است.
«والسلام علیكم و رحمةالله و بركاته»
سلسله مباحث «كربلا مبارزه با پوچی‌ها» را در جلد دوم به لطف الهی ادامه خواهیم داد، ولی قبل از آن، به یك نمونه‌ای از این‌كه كربلا شكست‌بردار نیست، و نمی‌توان از آن گذشت، می‌پردازیم.
از اوّل كتاب تا حال از زوایای مختلف این نكته را گوشزد كرده‌ایم كه در حكمت حسینی، شكست معنی ندارد و پایداری و بقاء، جزء اصلی این حكمت است و در دل مباحث روشن شد كه حتّی در دربار یزید، آثار زنده ماندن كربلا نمایان شد. حال در تاریخ با نمونه‌ای بسیار متعالی و روشن و پر رمز و راز؛ یعنی اربعین شهدای كربلا روبه‌رو هستیم.
انسان به‌واقع از حیرت نزدیك است قالب تهی كند، كه هنوز چهل‌روز از آن قلع‌وقمع‌ها نگذشته است، و هنوز صدای شادی پیروزی بر حسین(ع) از در و دیوار كوفه و شام به گوش می‌رسد كه اربعین شهدای كربلا به‌پا می‌گردد و بانگ بلند حسین(ع) در روز عاشورا پس از چهل‌روز در آسمان تمام شهرهای اسلامی گوش‌ها را پر می‌كند.
داستان آمدن «جابر‌بن‌عبدالله‌انصاری» و «عطیّه» به كربلا یك حادثه نیست، یك فرهنگی است كه تاریخ، قصّة این دو بزرگوار را به‌عنوان نمونه ذكر كرده است.
آری؛ ما باز به «كربلا مبارزه با پوچی‌ها» می‌پردازیم، ولی قبل از ادامة آن مباحث در جلد دوم، نگاهی به زیارت اربعین می‌كنیم. این زیارت چه از نظر محتوا و چه از نظر موقعیت تاریخی، حجّت قاطعی است بر این‌كه تنها راه مقابله با پیچیده‌ترین و مخوف‌ترین توطئه‌ها علیه اسلامِ عزیز، راه حسین(ع) است، تا هم خودمان نفله نشویم و هم اسلام عزیز بماند.
شما را از طریق «زیارت اربعین» با حسین(ع) تنها می‌گذاریم تا روشن شود آیا پس از مباحثی كه گذشت، می‌توانید با حسین(ع) سخن بگویید؟