آنچه باید روی آن حساس بود و دقت داشت این است كه پوچی شكلهای مختلفی دارد و برخی از شكلهای آن به‌قدری پنهان است كه متوجّه نیستیم كه در پوچی قرار گرفتهایم و همچنان آن را تكرار میكنیم و لفافه‌هایی را به‌كار میبریم كه پوچی را پنهان میكند. به‌عنوان مثال؛ یك وقت شما میگویید این كه من هر روز سر كار بروم و بیایم و فقط این كار را هر روز تكرار كنم این پوچی است! این را كه همه میفهمند، این پوچی آشكار است ولی برای این كه آن را پنهان كنند مثلاً میگویند در روزهای تعطیل فرزندان و همسران كارمندان با هم رفت و آمد كنند و آشنا شوند و شماره تلفنهای همدیگر را بگیرند و گاهی هم به یكدیگر تلفن بزنند كه نفهمند پوچ‌اند!! فهمیدن این‌كه این كار پوچی است مشكل نیست و همچنین فهمیدن این كه به اصطلاح میخواهند «پوچی را پنهان نمایند» نیز مشكل نیست ولی پوچی‌هایی وجود دارد كه خیلی پنهان است، نمونه آن پوچی معاویه‌ای است كه عمر انسان‌ها را تماماً پوچ و پوك میكند و كسی نمیفهمد. به راستی چه كسی این پوچی را میشناسد؟ آیا در حكومت معاویه دین نیست؟ دعا نیست؟ قرآن نیست؟ و...بلی همه هست. ولی اینجاست كه میگوییم اگر غم حسین(ع) را بشناسیم میفهمیم كه غم حسین(ع) غم محمّدی (ص) است، غم پیامبر(ص) و غم فاطمه(س) یك غم خاص است، غمی است كه میداند این بشر به كجا میتواند برسد ولی نه خودش متوجّه است و نه شرایط این توجه را برای خود فراهم می‌آورد، غم فاطمه‌زهرا(س)، همان غمی است كه خداوند به پیامبرش فرمود: چرا این قدر غصه میخوری؟ نزدیك است كه تلف شوی، «لَعَلَّكَ باخِعٌنَفْسَكَ اَلّا یَكُونُوا مُؤمِنین»(113) این غم مقدّس، غمی است كه آدمی میبیند كه انسان چقدر میتواند متعالی بشود و نمی‌شود.
پیامبر خدا(ص) را در نظر بگیرید با آن همه سختی و فشار و تحمل مصائب بسیار، دین را حاكم كرد، ولایت را در غدیر مطرح كرد و جاده تعالی را هموار نمود، یك‌مرتبه حضرت‌زهرا(س) بعد از رحلت پیامبر(ص) با مسألهای روبه‌رو شدند كه دیدند همه آن زحمات در حال هدر رفتن است، سقیفه سازان همه جاده‌ها را تخریب كرده و جهت را منحرف نمودند آیا نباید از این انحراف بزرگ غصه‌ای به عظمت غم فاطمه(س) داشت؟(114) غمی كه آدمی میبیند تمام امكانات به شورآمدن و متعالی‌شدن و از پوچی نجات پیداكردنِ بشر به هدر رفت. آیا این یك غم ساده است؟ این غم را چه كسی میفهمد؟ كسی میفهمد كه معنی پوچی و راه فرار از آن را بفهمد، و جز فاطمه‌زهرا(س) و فرهنگ فاطمی كسی این غم را نمیفهمد، اینجاست كه شما میبینید از این غم نمیتوان به سادگی گذشت، این غم از نوع غمی نیست كه كسی در مقابل قتل عام چنگیز میخورد، در مقابل قتل عام چنگیز فقط بدن ها تكه تكه می‌شود ولی در مقابل حیله معاویه‌ای ظاهراً هیچ مشكلی پیش نمیآید ولی در حقیقت انسان پوچ و هیچ می‌شود كه غم آن بسیار سخت است. اگر آدمی بفهمد پوچی یعنی چه؟ آن وقت معنای غم حسینی و نقشه معاویه به روشنی معلوم می‌شود. این كه هر سال نگاهمان را به نهضت با شكوه اباعبدالله(ع) میاندازیم به این دلیل است كه توجه به كربلا یاد آور تأكید بر حیات حقیقی بشریّت در جلوه امامت حسین(ع) است.