همه شما عزیزان نگران «بیخود شدن» خودتان هستید! گاهی اوقات هم از دست خودتان بدتان میآید كه چرا بیخود هستید؟ متأسفانه در فرهنگی كه در این چند ساله در جامعه ما رخنه كرده است پیر و جوان، عموماً حس میكنند آن كاری كه از دستشان میآید را نمیتوانند انجام دهند. همانطور كه قبلاً عرض شد؛ شما فضای 8 سال جنگ تحمیلی را در نظر بگیرید، آن پیرزنی كه تخم مرغهایش را به جبهه اهداء میكرد، حس مینمود كه قهرمان روی زمین است، آن شهید رزمنده نیز حس میكرد قهرمان روی زمین است، همه احساس میكردند «با خود» هستند و نه «بیخود»، در نظام ولایی همه «با خود» هستند. ولی در نظام معاویهای همه احساس میكنند «بیخود» شدهاند حتی كسی هم كه دارد برجسازی میكند و پول پارو میكند حس میكند كه «بیخود» است. وقتی فرهنگ ایمان رفت و فرهنگ روزمرّگی آمد هیچ كس احساس وجود نمیكند. كجاست آن فرهنگی كه زمین را به آسمان و دنیا را به آخرت وصل میكند؟
كربلا شروعی بود برای اینكه انسان از «بیهوده بودن» به «بودن حقیقی» برگردد، و نمونه آن خود اصحاب كربلا بودند كه اگر در آن موقع شهید نمیشدند نهایتاً چند سال بعد از دنیا میرفتند ولی در آن صحنه و با آن فرهنگ بهترین «بودن» را در بهترین رفتن نمایش دادند.
شروع نمایش زشتی معاویه در برق عاشورا به درخشش آمد و چشمهایی هم كه تا به حال به دیدن عادت نكرده بودند - ولی به كلی هم بسته نشده بودند- دیدن را آغاز كردند و قضاوت شروع شد. امروز اكثر جوانان ما میدانند این زندگی آن چیزی نیست كه آنها میخواهند، ولی نمیدانند چه كار كنند. اگر فرهنگ حسین(ع) حاكم شود. جوان ما هر چند امروز سرگرم هوسها شده است ولی چون هنوز چشم خود را نسبت به حقایق نبسته است، میتواند ببیند. فرهنگ حسین(ع) فرهنگی است كه حقّ را میشناسد، بندگی را میشناسد، ایمان را میشناسد، باطل را میشناسد و در چنین فرهنگی است كه میتوانیم آنچه را از دست دادهایم بیابیم و كشورمان را نجات دهیم. «دیدن» را حسین(ع) آغاز كرد و قضاوت شروع شد و گور فرهنگ پوچیهاكنده شد و این همه به جهت آن است كه «قدرت تشخیص هدف در فرهنگ معنوی به واقع ممكن است.» الآن جوانان ما، نمیدانند چه كار كنند؟ اصلاً گم شدهاند، تلویزیون هر چیزی میگوید همه انجام میدهند، چون نمیدانند چه كار كنند؟ گفت:
من به هــر جمعیتــی نالان شــدم
جفت بدحالان و خوشحالان شدم
چرا؟ چون نیستانمان را گم كردهایم، چرا جامعه طوری شده است كه مردم به انجام هر كاری بدون تأمل هجوم میآورند؟ اگر بگویید جهت عزاداری حضرت اباعبدالله(ع) این عَلَمها و این به اصطلاح علامتها (صلیبها) را بردارید، همه عمل میكنند، چون نمیدانند چه كار كنند، این كارها را میكنند، هدف را گم كردهاند و لذا بی هدف به هر كاری دست میزنند. شما اگر میخواهید بدانید كه چهكار كنید تا به هدف خود برسید فقط در فرهنگ معنوی حسینی است كه هدفِ گم شده پیدا میشود، ملت ما با حسین(ع) هدف گم شده خود را پیدا میكند. این حسین(ع) است كه در جامعه ما گم شده است. باید بگردیم حسین(ع) را پیدا كنیم. فرهنگ معاویهای غربی، چون میداند نمیتواند مردم را راضی كند، فكر بعدش را هم نموده است و لذا مردم را به آرزوهای دور و دراز حواله میدهد و چشمانشان را به ناكجاآبادهای دوردست میاندازد تا واقعیترین حقیقت را كه حسین(ع) است نبینند.