این نكته برای بنده خیلی ارزشمند است كه چرا در شب و روز عاشورا عدّهای از سپاه عمرسعد به امام‌حسین(ع) میپیوندند؟ این جریان خیلی عجیب است. چراكه این‌ها میدانستند شمر آمده است با این پیام كه: ای عمرسعد! به دستور عبیدالله باید كار این‌ها را یك‌سره كنی و تنها راه هم كشتن این‌هاست، چراكه تسلیمِ بیعت نمیشوند؛ یعنی همة لشكر عمرسعد مطّلعاند كه شمر دستور كشتن حسین(ع) را آورده است. حالا در چنین شرایطی این عدّه اندك میآیند و جبهه امام‌حسین(ع) را انتخاب میكنند. این‌ها میتوانستند صد هزار دلیل برای نیامدن به جبهه حسین(ع) داشته باشند. مثلاً این‌كه بعداً مبارزه میكنیم، كارهای چریكی میكنیم، عمرسعد و عبیدالله را میكشیم، و حالا كه فردا حتماً كشته شدن در كار است چرا برویم كشته شویم، میمانیم و بعداً با این‌ها مبارزه میكنیم، و هزاران دلیل دیگر. ولی چرا این‌ها این دلایل را كنار گذاشتند و جبهة امام‌حسین(ع) را انتخاب كردند؟ این از عجیب‌ترین نكاتی است كه جبهة حسین(ع) در فرهنگ بشری ایجاد كرده است. در واقع این‌ها معنی جبهة حسین(ع) را فهمیدند و خواستند از این جبهه محروم نمانند، وگرنه برای هیچ‌كس اگر روشن نبود، برای آن چند نفر به خوبی روشن بود كه حضور در جبهة حسین(ع) كشته‌شدنی است حتمی. چراكه دیدند، نه امانی پذیرفته شد، و نه میانجیگری حاصل گشت، و عصر تاسوعا هم شمر آمد كه یا عمرسعد كار را تمام كند و یا خودش كار را به انتها برساند. ولی این را هم فهمیدند كه كشته شدن در جبهة حسین(ع) یك كشته شدن معمولی نیست و نباید از چنین كشته شدن بزرگی كه همه زندگی را به معنی میرساند محروم گشت. عرض ما همین است كه این‌ها از كربلا چه فهمیدند كه نخواستند نمیرند؟ آنها مثل بقیّة یاران امام‌حسین(ع) فهمیدند معنی كربلا یعنی چه؟ و به یاران حسین(ع) پیوستند. و هر كس كربلا را بفهمد در زمرة یاران حسین(ع) قرار خواهد گرفت. مهم فهمیدن حكمت حسینی است كه شاید از فهمیدن سایر ابعاد اسلام مشكل‌تر باشد.
در زیارت عاشورا شما نه‌تنها به خود حضرت اباعبدالله(ع) سلام می‌دهید، بلكه به اصحاب امام‌حسین(ع) هم سلام می‌دهید در حالی‌كه این زیارت عاشورا را ائمه هم میخواندند، یعنی آنها هم به اصحاب امام سلام میدادند. این نشانة عظمت اصحاب حضرت است و این‌كه این اصحاب، مرگ حسینی را شناختند كه چه نوع مرگی است. «اَلَّذینَ بَذَلُوا مُهَجَهُم دُوَن الْحُسَیْن» یعنی این‌ها كنار اباعبدالله(ع) خونشان را بذل كردند. ما امام خمینی(ره) را نمایش فهم جبهة حسینی میدیدیم. امام(رحمةالله‌علیه) را خوب ببینید از خودتان بیهوده تفسیر نكنید، آن‌جا كه كوتاه میآمدند، آن‌جا كه كوتاه نمیآمدند، آن‌جا كه محبّت میكردند، آن‌جا كه خشم نشان میدادند، همه نشان دهندة این است كه امام(ره) یك جبهة حسینی تشكیل دادند چون به حسین(ع) اقتداء كرده بودند و لذا میبینید كه شكست‌ناپذیر شدند. و باور كنید اگر حركت‌های امام خمینی(ره) را بررسی كنید میبینید در جبهة امام(ره) اصلاً شكست نبوده و نیست و شهیدان انقلاب اسلامی هم مسلم جایگاهی بس رفیع خواهد داشت چون فهمیدند شهیدشدن برای این انقلاب، یك نوع مردن خاصی است هماهنگ مردن اصحاب حسین(ع).