بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم
﴿ اَلسَّلامُ عَلَیكَ یا اباعبدالله وَعَلَی الْاَرْواحِ الَّتی حَلَّتْ بِفِنائِكَ ﴾
﴿ عَلَیْكَ مِنّی سَلامُ اللّهِ اَبَدًا ما بَقیتُ وَ بَقِی اللَّیْلُ وَ النَّهارُ ﴾
﴿ وَلاجَعَلَهُ اللّهُ اخِرَ الْعَهْدِ مِنّی لِزِیارَتِكُمْ ﴾
سلام بر حسین(ع) كه مظهر احیای همه فضیلت‌ها است و مسلّم اگر جامعهای بیحسین شد، در مرگ انسانیّت فرو خواهد رفت و در واقع پوچی خودش را زندگی می‌پندارد و از زنده بودن هیچ بهرهای نمیبرد.