کَدَأْبِ ءَالِ فِرْعَوْنَ وَالَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ کَذَّبُواْ بَِایَتِ رَبِّهِمْ فَأَهْلَکْنَهُم بِذُنُوبِهِمْ وَأَغْرَقْنَآ ءَالَ فِرْعَوْنَ وَکُلٌّ کَانُواْ ظَلِمِینَ
(ای پیامبر! روحیّهی مردمِ زمان تو،) همچون خوی و روش فرعونیان و کسانی است که پیش از آنان بودند، آیات پروردگارشان را تکذیب کردند، پس ما نیز به سزای گناهانشان، هلاکشان ساختیم و فرعونیان را غرق کردیم، و همگی (فرعونیان و کفّار قریش) ستمگر بودند.
نکته ها
تعبیر «کدأب آل فرعون» در دو آیهی قبل نیز آمده بود، امّا این تکرار منافاتی با بلاغت ندارد، چون موقعیّتها متفاوت است. آنجا سخن از کیفر الهی نسبت به ظالم بود، اینجا تغییر نعمت براساس تغییر حالات مردم است. البتّه ممکن است در آیهی قبل، عذاب اخروی منظور باشد و اینجا عذاب دنیوی.
پیام ها
1- از گذشته و سرنوشت گذشتگان درس بگیریم. «کدأب آلفرعون»
2- تکذیب آیات الهی، زمینهی هلاکت انسان است. «کذّبوا بآیات ربّهم فأهلکناهم»
3- انسان، دارای اختیار است و سرنوشت او در گرو عملکرد خودش میباشد. «کذّبوا بآیات ربّهم فأهلکناهم بذنوبهم»
4- ظلم و گناه، عامل قهر الهی است، چه ظلم به خویش، چه به مردم و چه به انبیا و مکتب. «أهلکناهم بذنوبهم... کانوا ظالمین»
5 - سختیها، حوادث و اتّفاقات دنیوی و زوال نعمتها، پیامد گناهان انسان میباشد. «فأهلکناهم بذنوبهم و اغرقنا آلفرعون»
6- تکذیب آیات الهی و گناه، ظلم است. «کذّبوا... کانوا ظالمین»