قَالَ الْمَلَأُ الَّذِینَ کَفَرُواْ مِن قَوْمِهِ إِنَّا لَنَرَ یک فِی سَفَاهَةٍ وَإِنَّا لَنَظُنُّکَ مِنَ الْکَذِبِینَ
قَالَ یَقَوْمِ لَیْسَ بِی سَفَاهَةٌ وَلَکِنِّی رَسُولٌ مِّن رَّبِّ الْعَلَمِینَ
(در پاسخ دعوت هود،) سران کافر قوم او گفتند: همانا ما قطعاً تو را در سفاهت و بیخردی میبینیم و به طور حتم تو را از دروغگویان میپنداریم.
(هود در پاسخ جسارتشان) فرمود: ای قوم من! در من هیچ سفاهت و سبکمغزی نیست، بلکه من فرستادهای از سوی پروردگار جهانیانم.
نکته ها
جسارت مخالفان هود علیه السلام، بیش از قوم نوح علیه السلام بود. مخالفان حضرت نوح، او را گمراه مینامیدند، «فی ضلال مبین» امّا مخالفان هود، او را سفیه و دروغگو میشمردند. «فی سفاهة... من الکاذبین»
پیام ها
1- پیامبران با سختترین و صریحترین تبلیغات، جوسازیها، مخالفتها و تهمتها رو به رو بودهاند. «ضلالمبین - سفاهة... کاذبین» در راه ارشاد مردم، باید تحمّل شنیدن زشتترین سخنان را داشته باشیم.
2- سعهی صدر و بزرگواری انبیا تا آنجاست که پس از آن همه جسارت باز با مهربانی میگویند: ای قوم من. «یا قوم»
3- از خویش نفی تهمت کنیم، ولی حقّ نداریم تهمت را به سوی دیگران سوق دهیم. «لیس بی سفاهة»
4- انبیا حتّی ذرّهای و لحظهای کاری را که معقول نباشد انجام نمیدهند. «لیس بی سفاهة» (در ادبیات عرب، هرگاه نکره در کنار نفی قرار گیرد، نفی عموم است، یعنی در هیچ زمانی من کار سفیهانه نکردهام.)
5 - آنکه به هدف خود ایمان دارد و از پشتوانهی الهی برخوردار است، در برابر برخورد بد دیگران آرام برخورد میکند. «لیس بی سفاهة»
6- مربّی و مبلّغ، نباید وظیفهی اصلی را فراموش کند. «لکنّی رسول»
7- دستورات الهی که توسط پیامبر برای بشر آورده میشود، در مسیر تربیت انسان و از شئون ربوبیّت خداوند است. «رسول من ربّ العالمین»