وَمَآ أَرْسَلْنَا فِی قَرْیَةٍ مِّن نَّبِیٍّ إِلَّآ أَخَذْنَآ أَهْلَهَا بِالْبَأْسَآءِ وَ الضَّرَّآءِ لَعَلَّهُمْ یَضَّرَّعُونَ
و هیچ پیامبری را در هیچ آبادی نفرستادیم، مگر آنکه مردم آنجا را گرفتار سختیها و بلاها ساختیم، تا شاید به زاری (وتوبه) درآیند.
نکته ها
«بأساء»، به حوادث و ضربههای جسمی مثل بیماری ومرگ و «ضرّاء»، به ضربهها و زیانهای مالی گفته میشود.
پیام ها
1- تلخیها و ناملایمات، به عنوان یک سنّت الهی برای همهی اقوام وجود دارد. «ما ارسلنا فی قریة من نبیّ الاّ اخذنا...»
2- سختیها و مشکلات، عامل سازندگی، غفلتزدایی و توجّه به خداوند است. «لعلّهم یضّرّعون»
3- ناگواریها همیشه قهر الهی نیست، گاهی لطفی است که به شکل بلا جلوه میکند. «لعلّهم یضّرّعون» (همانگونه که گداختن آهن در کوره آتش، سبب نرم شدن و شکلپذیری آن است، حوادث و شداید نیز انسانها را نرم و به حالت تضرّع و نیازخواهی وامیدارد.)