تربیت
Tarbiat.Org

تفسیر نور جلد 4(سوره های اعراف و انفال)
حاج شیخ محسن قرائتی

سوره انفال آیه 50, 51

وَلَوْ تَرَی‏ إِذْ یَتَوَفَّی الَّذِینَ کَفَرُواْ الْمَلَئِکَةُ یَضْرِبُونَ وُجُوهَهُمْ وَ أَدْبَرَهُمْ وَذُوقُواْ عَذَابَ الْحَرِیقِ‏
ذَلِکَ بِمَا قَدَّمَتْ أَیْدِیکُمْ وَأَنَّ اللَّهَ لَیْسَ بِظَلَّمٍ لِّلْعَبِیدِ
و (ای پیامبر!) اگر ببینی آن هنگام که فرشتگان، جان کافران را می‏گیرند، بر چهره‏ها وپشت‏های آنان ضربه می‏زنند (و می‏گویند:) بچشید عذاب سوزان را.
این (کیفر،) دستاورد کارهای پیشین شماست و(گرنه) شکّی نیست که خداوند بر بندگانش ستمگر نیست.
نکته ها

در قرآن، بارها از سخت جان دادن کفّار، سخن به میان آمده است، از جمله در سوره‏ی محمّد آیه 27 و سوره‏ی انعام آیه 93 و در مقابل، از آسان جان دادن مؤمنان نیز سخن به میان آمده است، از جمله در آیه 32 سوره‏ی نحل می‏خوانیم: «الّذین یتوفّاکم الملائکة طیّبین یقولون سلام علیکم ادخلوا الجنّة بما کنتم تعملون»
«یتوفّی»، به معنای گرفتن است و قرآن می‏فرماید: ما کفّار را می‏گیریم و نمی‏فرماید: روح او را می‏گیریم. امّا از آنجایی که جسم انسان در دنیا مانده است، پس معلوم می‏شود که روح او را می‏گیرند. بنابراین، حقیقت انسان به روح اوست. تا انسان زنده است روح همراه با جسم اوست و پس از مرگ، از جسم او جدا شده وباقی می‏ماند.

پیام ها

1- خداوند با بیان قهر خود نسبت به کفّار، پیامبر و مؤمنان را دلداری می‏دهد. «و لوتری...»
2- فرشتگان الهی، مؤمنان و کافران را می‏شناسند. «اذ یتوفّی الّذین کفروا»
3- قهر اخروی خداوند نسبت به کافران، از لحظه‏ی جان دادن آغاز می‏شود. «اذ یتوفّی... یضربون وجوههم...»
4- در برزخ نیز عذاب هست. «ذوقوا عذاب الحریق»
5 - مجازات‏های الهی، کیفر کارهای خود انسان است، نه انتقام خداوند. «ذلک بما قدّمت ایدیکم...»
6- ظلم به یک نفر، به منزله‏ی ظلم به همه است. «لیس بظلاّم للعبید» (کوچک‏ترین ظلمی از جانب خداوند، ستمی بسیار بزرگ است و او منزّه از آن است.)
7- کیفرهای الهی، براساس عدل است. «لیس بظلاّم للعبید»