وَإِذْ قَالُواْ اللَّهُمَّ إِن کَانَ هَذَا هُوَ الْحَقَّ مِنْ عِندِکَ فَأَمْطِرْ عَلَیْنَا حِجَارَةً مِّنَ السَّمَآءِ أَوِ ائْتِنَا بِعَذَابٍ أَلِیمٍ
و (به یاد آور) زمانی که مخالفان (دست به دعا برداشته) گفتند: خدایا! اگر این (اسلام و قرآن) همان حقِّ از جانب تو است، پس بر ما از آسمان سنگهایی بباران یا عذابی دردناک برای ما بیاور.
نکته ها
اینگونه نفرینها، یا از شدّت تعصّب و لجاجت است، یا برای عوامفریبی است. بر خود نفرین میکنند تا مردم سادهدل احساس کنند که آنان حقّ هستند و اسلام، باطل است.
پس از تعیین حضرت علی علیه السلام به امامت از سوی پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله که به فرمان خداوند در غدیر خم انجام شد و حضرت فرمودند: «مَن کنت مولاه فهذا علیّ مولاه»، نعمانبن حارث که از منافقان بود، نزد پیامبر آمده و گفت: ما را به توحید، نبوّت، جهاد، حج، روزه، نماز و زکات، دستور دادی پذیرفتیم، حالا هم این جوان را امام ما قرار دادهای؟! پیامبر صلی الله علیه وآله فرمود: به فرمان خدا بود.
او از شدّت ناراحتی به خود نفرین کرد و در نفرین، از همین آیه اقتباس کرد. **الغدیر، ج 1، ص 239 تا 266، به نقل از 30 نفر از علمای اهل سنّت*** امّا هنوز چند قدمی برنداشته بود که سنگی از آسمان بر سر او فرود آمد و او را به هلاکت رساند و آیات اوّل سوره معارج نازل گردید. **تفسیر مجمع البیان*** «سئل سائل بعذاب واقع»
پیام ها
1- گاهی تقدّسنمایی و سوگند یادکردن، از حربههای دشمن برای فریب مؤمنان است. «الّلهم...»
2- عناد و لجاجت، انسان را تا مرز رضایت به نابودی خویش پیش میبرد. «فامطر علینا حجارة...»
3- برخی از مخالفان پیامبر، به خدا و تأثیر او در هستی و اثر داشتن دعا معتقد بودند. «الّلهم ان کان... امطر علینا... او ائتنا...»