إِنَّ وَلِیَّ اللَّهُ الَّذِی نَزَّلَ الْکِتَبَ وَهُوَ یَتَوَّلَی الصَّلِحِینَ
همانا ولیّ و سرپرست من، خدایی است که این کتاب آسمانی را نازل کرده است و او همهی صالحان را سرپرستی (و هدایت) میکند.
نکته ها
در آیات قبل، ناتوانی معبودهای باطل بیان شد. این آیه به معرّفی خداوند میپردازد.
صالح بودن، از جایگاه والایی نزد خداوند برخوردار است، تمام انبیا از صالحین بودهاند، «کلّ من الصالحین» ** انعام، 85*** و آرزوی ملحق شدن به آنان را داشتهاند، چنانکه حضرت یوسف فرمود: «توفّنی مسلماً و الحقنی بالصالحین» **یوسف، 101*** و ما نیز در پایان هر نماز، به آنان سلام میدهیم. «السلام علینا و علی عباداللّه الصالحین»
پیام ها
1- خداوند به واسطهی قرآن، پیامبر را یاری و بیمه کرد. «انّ ولیّ اللّه الّذی نزّل الکتاب»
2- توجّه صالحان به سرپرستی خداوند، سبب مقاومت و نهراسیدن آنان است. «ثمّ کیدون فلاتنظرون انّ ولیّ اللّه...»
3- رابطهی خداوند با انسان مؤمن، بسیار نزدیک است. «ولیّ» (کلمهی «ولیّ»، در اصل به معنای دنبالهی هم و پشتِ سر هم بودن است.)
4- نزول کتاب آسمانی، پرتوی از ولایت الهی است. «ولیّ... نزّل»
5 - معبود واقعی کسی است که هم برنامه مشخّصی میدهد، «نزّل الکتاب» هم در اجرا، رهروان را سرپرستی میکند. «یتولّی الصالحین» (صدور قانون باید همراه با حمایت از مجریان صالح و شایسته باشد)
6- از تنهایی نترسید که خداوند ولیّ صالحان است و وعدهی یاری داده است. «انّ ولیّ اللّه... یتولّی الصالحین»
7- مشکلات انسان، یا از نداشتن برنامه است و یا از نداشتن سرپرست، و مؤمن هیچ یک از این دو مشکل را ندارد. «نزّل الکتاب... یتولّی الصالحین»
8 - ولایت الهی نسبت به اولیای صالح خود همیشگی و عمومی است. «یتولّی الصالحین» و کافر، از مدار حمایتها و امدادهای الهی بیرون است. «و انّ الکافرین لا مولی لهم» **محمّد، 11***
9- مؤمنان صالح ونیکوکار، در بنبست قرار نمیگیرند. «یتولّی الصالحین»در آیهی دیگر نیز آمده است: «اللّه ولیّ الّذین آمنوا یخرجهم من الظلمات الی النّور» **بقره، 257*** خداوند سرپرست مؤمنان است و آنان را از تاریکیها نجات میدهد.
10- شایسته سالاری، شیوهی مورد تأیید قرآن است. «یتولّی الصالحین»