حَقِیقٌ عَلَی أَن لَّا أَقُولَ عَلَی اللَّهِ إِلَّا الْحَقَّ قَدْ جِئْتُکُم بِبَیِّنَةٍ مِّن رَّبِّکُمْ فَأَرْسِلْ مَعِیَ بَنِی إِسْرَ ءِیلَ
سزاوار است که دربارهی خداوند جز سخن حقّ نگویم (و نسبت ندهم)، همانا من از سوی پروردگارتان برای شما دلیلی روشن (معجزهای) آوردهام، پس بنیاسرائیل را همراه من بفرست.
پیام ها
1- انبیا، جز سخن حقّ چیزی نمیگویند، پس در ابلاغ رسالت معصوم هستند. «لا أقول علی اللّه الاّ الحقّ»
2- انبیا باید معجزه داشته باشند، «قد جئتکم ببیّنة» و در رسالت خود هیچ تحکّم و تحمیلی ندارند.
3- همهی مردم، یک پروردگار دارند، پس ادّعای ربوبیّت بیجاست. «ربّکم»
4- تا مردم به آزادی از سلطهی طاغوتها نرسند، نمیتوان برنامهی فرهنگی و ارشادی کاملی برای آنان در نظر گرفت. «فأرسل معی بنیاسرائیل»
5 - آزادسازی بنیاسرائیل، فرمان الهی و جزو رسالت موسی است، نه آنکه تصمیم شخصی باشد. «انّی رسول من ربّ العالمین... فارسل...»
6- آزادی انسانها، از اوّلین اهداف پیامبران است. «فأرسل معی بنیاسرائیل» و جز آنان هر کس به حکومت برسد، مردم را به بندگی میکشاند. حضرت علی علیه السلام میفرماید: «مَن نال استطال» **نهج البلاغه، حکمت 216***
212) نهج البلاغه، حکمت 216