إِنَّ الَّذِینَ عِندَ رَبِّکَ لَا یَسْتَکْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِهِ وَیُسَبِّحُونَهُ وَلَهُ یَسْجُدُونَ
همانا کسانی که مقرّبان درگاه پروردگارت هستند، از پرستش او سر باز نمیزنند، او را تسبیح میگویند و برای او سجده میکنند.
نکته ها
«الّذین عند ربّک»، یعنی مقرّبان درگاه خداوند، هم شامل فرشتگان میشود، هم بندگانوارستهای که خود را در محضر خدا میبینند.
سجده کردن هنگام تلاوت و شنیدن آیهی فوق، مستحبّ است. **تفسیر نمونه*** در مورد پانزده آیهی قرآن سجده وارد شده است که چهار مورد آن واجب است، آیات 15 سجده، 37 فصّلت، 62 نجم و 19 علق و در یازده آیه سجده مستحب است، آیات 206 اعراف، 15 رعد، 48نحل، 107 اسراء، 58 مریم، 18 و 77 حج، 60 فرقان، 25 نمل، 24 ص و 21 انشقاق.
پیام ها
1- با عبادت، خود را همرنگ و هماهنگ فرشتگان سازیم. «واذکر ربّک...انّ الّذین عند ربّک...»
2- مستکبر، به مقام قرب الهی نمیرسد، «الّذین عند ربّک لایستکبرون» و مقرّبان الهی، متواضع و فروتن بوده و تکبّر نمیورزند.
3- ذکر خدا، نمونهی روشن عبادت است. «واذکر ربّک... لایستکبرون عن عبادته»
4- غفلت از خداوند، بر اثر خودبزرگبینی و استکبار است. «لا تکن من الغافلین انّ الّذین عند ربّک لا یستکبرون»
5 - راه قرب به خداوند، فروتنی، عبادت و سجدهی خالصانه است. «عند ربّک لایستکبرون... و له یسجدون»
6- سجده، مخصوص خداوند است و مقرّبان این را باور دارند. «له یسجدون» (مقدّم شدن «له» بر «یسجدون»، نشانهی اختصاص است)
7- به عبادت خود مغرور نشویم، چون خداوند فرشتگانی دارد که پیوسته در حال عبادتاند. «انّ الّذین عند ربّک.... یسبّحونه و له یسجدون»
8 - ابتدا باید روحیّهی استکبار را کنار گذاشت، سپس خدا را تسبیح گفت و در مرحلهی سوّم به سجده افتاد. «لایستکبرون، یسبّحونه، یسجدون»
«الحمدلِلّه رَبِّ العالمین»