وَلَمَّا سُقِطَ فِی أَیْدِیهِمْ وَرَأَوْاْ أَنَّهُمْ قَدْ ضَلُّواْ قَالُواْ لَئِن لَّمْ یَرْحَمْنَا رَبُّنَا وَیَغْفِرْ لَنَا لَنَکُونَنَّ مِنَ الْخَسِرِینَ
و چون (ارزش گوسالهپرستی) در نزدشان سقوط کرد (و پشیمان شدند) و دیدند که قطعاً گمراه شدهاند، گفتند: البتّه اگر پروردگارمان به ما رحم نکند و ما را نبخشاید، ما از زیانکاران خواهیم بود.
نکته ها
چون معمولا انسان به هنگام ندامت و پشیمانی، چانهی خود را بر دستانش قرار میدهد و فکر میکند، چنانکه گویا در دست خود فرو افتاده است، لذا قرآن میفرماید: «سُقط فی ایدیهم» **تفسیر راهنما*** وشاید کنایه از این باشد که گوساله در جلو آنان ساقط شد واز بین رفت، چنانکه میخوانیم: «و انظُر اِلهک الّذی ظَلتَ علیه عاکفاً لَنُحرِّقَنّه ثمّ لَننسِفَنّه فی الیَمّ نَسفاً» **طه، 97***
پیام ها
1- برخی انسانها تا نتیجهی عملکرد خود را نبینند، متوجّه خطای خود نمیشوند. «لمّا سُقِط...»
2- حتّی با سابقه گوسالهپرستی، از رحمت خدا مأیوس نباشیم. «لئن لمیرحمنا ربّنا»
3- انسان، بدون رحمت و مغفرت الهی در زیان است. «الخاسرین»