(10) تَبَارَکَ الَّذِی إِن شَآءَ جَعَلَ لَکَ خَیْراً مِّن ذَلِکَ جَنَّتٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَرُ وَیَجْعَل لَّکَ قُصُوراً
مبارک است خدایی که اگر اراده کند، بهتر از آنچه آنها توقّع دارند، برای تو قرار میدهد، باغهایی که از زیر درختان آن نهرها جریان دارد و قصرهایی را برای تو قرار میدهد.
نکتهها:
در آیات قبل بیان شد که کفّار از پیامبر عزیز اسلام، توقّع گنج و باغ داشتند، این آیه میفرماید: اگر خدا بخواهد به جای یک باغ، باغهایی را در اختیار پیامبر میگذارد.
حضرت علی علیه السلام میفرماید: اگر خداوند میخواست هنگام مبعوث شدن پیامبران، درهای گنجها و معادن طلا و باغهای سرسبز و خرم را به روی آنان بگشاید، چنین میکرد، ولی اگر این کار را میکرد مسألهی آزمایش مردم از میان میرفت و همهی آنان به عشق مال و رفاه گرد انبیا جمع میشدند و نیّتها خالص نبود.**نهجالبلاغه، خطبه 192.***
«تَبارک» یا از «بَرک» به معنای ثابت و پایدار است و یا از «بَرَکة» به معنای خیر زیاد.**لسان العرب.***
پیامها:
1- وجود خداوند، ثابت و سرچشمهی برکات است. (تبارک)
2- زهد و سادگی برای انبیا، شایسته است و زندگی کاخنشینی دور از شأن و زیّ انبیا میباشد. (اِن شاء جَعَل لک)
3- فقر و غنا به دست خداست. (اِن شاء جَعل لک)
4- اراده و خواست خداوند تخلّفناپذیر است. (اِن شاء جَعَل)