(53) وَهُوَ الَّذِی مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ هَذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ وَهَذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ وَ جَعَلَ بَیْنَهُمَا بَرْزَخاً وَحِجْراً مَّحْجُوراً
و او خدایی است که دو دریا را به هم پیوست، این یکی شیرین و گوارا و آن دیگری شور و تلخ و میان این دو حایلی قرار داد که همیشه از هم جدا باشند.
نکتهها:
کلمهی «مَرَج» به معنای مخلوط کردن و دو دریا را روان ساختن است تا بیکدیگر برسند.**چنانکه در آیه 19 سورهی الرّحمن میخوانیم: (مَرَج البَحرَین یَلتقیان). ***«عَذب»، یعنی گوارا و «فُرات» به آب بسیار گوارا متمایل به شیرین میگویند. «مِلح» یعنی شور و«اُجاج» یعنی آب بسیار شور که متمایل به تلخی باشد.
پیامها:
1- خدایی که اجازه نمیدهد آب گوارا و آب شوری که در کنار یکدیگرند با هم مخلوط شوند، چگونه اجازه میدهد حقّ و باطل و کفر وایمان، آمیخته شوند؟ (فلا تُطِع الکافرین و جاهدهم به جهاداً کبیرا... مَرَج البحرین...)
2- با ارادهی خداوند حتّی اگر مایعات در کنار هم باشند با یکدیگر مخلوط نمیشوند. (جعل بینهما برزخاً)