این سوره هفتاد و هفت آیه دارد و در مکّه نازل شده است.
در آیهی اوّل این سوره، از قرآن، به فُرقان تعبیر شده است که به معنای جداکنندهی حقّ از باطل میباشد. لذا این سوره، «فُرقان» نام گرفته است.
این سوره شامل آیاتی دربارهی بهانههای مشرکان و پاسخ آنان، سرگذشت اقوام پیشین همچون اصحاب رسّ، حسرت مردم در قیامت، نشانههای توحید و عظمت خداوند در طبیعت و مقایسهی مؤمنان با کافران میباشد. امّا مهمترین بخش آیات این سوره دربارهی ویژگیهای «عباد الرّحمن» یعنی بندگان راستین خداوند میباشد که از آیهی 63 تا پایان سوره را در برگرفته است.
امید آن که با تلاوت و تدبّر در این آیات و اصلاح رفتار و کردار خود بر اساس این صفات، زمینههای دریافتِ الطاف الهی در دنیا و آخرت و ورود به بهشت برین را فراهم سازیم.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند بخشنده مهربان