(23) إِنَّ الَّذِینَ یَرْمُونَ الْمُحْصَنَتِ الْغَفِلَتِ الْمُؤْمِنَتِ لُعِنُواْ فِی الدُّنْیَا وَالْأَخِرَةِ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ
همانا کسانی که به زنان پاکدامن و بی خبر (از هرگونه آلودگی) و با ایمان نسبت بد میدهند، در دنیا و آخرت از رحمت الهی دورند و برایشان عذاب بزرگی است.
نکتهها:
با اینکه در قرآن گروههای کافران، پیمان شکنان، قاتلان، طرفداران طاغوت، منافقان، مفسدان، مشرکان، مستکبران، ظالمان، کتمان کنندگان حقّ و دروغگویان مورد لعنت قرار گرفتهاند ولی لعنت دنیا و آخرت همراه با عذاب عظیم تنها مخصوص کسانی است که آبروی افراد پاک را میبرند.
امام صادق علیه السلام این آیه را گواه بر آن دانستند که نسبت ناروا به زنان پاکدامن و عفیف از گناهان کبیره است.**بحار، ج76، ص9.***
پیامها:
1- آسیبپذیری زن بیشتر است، باید به افراد آسیبرسان هشدار داد. (یرمون المحصنات)
2- کسی که پاکتر است تهمت به او خطرناکتر است. (المحصناتِ الغافلات المؤمنات)
3- بیخبری از فساد ومراکز فساد وافراد فاسد، برای زن ارزش است. (الغافلات)
4- تهمت، علاوه بر عذاب آخرت در دنیا نیز کیفر دارد. (لُعِنوا فی الدّنیا) (لعنت در دنیا، با اجرای حدّ و ردّ گواهی او به عنوان فاسق است.)
5 - حمایت از حقوق زن، از برنامههای قرآنی است. (یَرمون... لُعِنوا)