(41) وَإِذَا رَأَوْکَ إِن یَتَّخِذُونَکَ إِلَّا هُزُواً أَهَذَا الَّذِی بَعَثَ اللَّهُ رَسُولاً
و هرگاه (کفّار) تو را ببینند، جز به مسخرهات نگیرند، (حرف آنان این است که) آیا این همان کسی است که خداوند او را پیامبر قرار داده است؟
پیامها:
1- کسی که لجاجت و غرور دارد، حقّ را نمیپذیرد. (الا هزواً)
2- تمسخر وتحقیر انبیا، شیوهی دائمی کفّار است. (و اذا رأوک... أهذا الّذی...)
3- کفّار با انکار شخص پیامبر، رسالت را زیر سؤال میبردند. (أهذا الّذیبعث...)