(91) مَا اتَّخَذَ اللَّهُ مِن وَلَدٍ وَمَا کَانَ مَعَهُ مِنْ إِلَهٍ إِذاً لَّذَهَبَ کُلُّ إِلَهٍ بِمَا خَلَقَ وَلَعَلَا بَعْضُهُمْ عَلَی بَعْضٍ سُبْحَنَ اللَّهِ عَمَّا یَصِفُونَ
خداوند هیچ گونه فرزندی برای خود نگرفته است، و هیچ معبودی با او نیست، (و اگر جز این بود،) قطعاً هر خدایی به سوی آفریدهی خود میرفت، و بیتردید بعضی از خدایان بر بعضی دیگر برتری میجست (و با این کار، هستی تباه میشد) خداوند از آنچه (مشرکان) توصیف میکنند منزّه است.
پیامها:
1- عقیده به هرگونه فرزند برای خداوند ممنوع است. (خواه عیسی را فرزند او بدانیم یا فرشتگان و دیگران را) (من ولد)
2- هر مخلوقی در سیطرهی خالق است. (لذهب کلّ اله بما خلق)
3- تعدّد مدیریّت، مانع موفّقیّت است. (لذهب کلّ اله بما خلق)
4- نظام هماهنگ و سامان یافته، نشانه یکتایی خداوند است. (اذاً لذهب کلّ اله)
5 - داشتن فرزند وشریک، نشانهی نیاز ومحدودیّت است، و لازمه محدودیّت، برتریجویی است. (لذهب - لعلا)
6- تضاد میان قدرتها، عامل فساد وناپایداری است. (لعلا بعضهم علی بعض)
7- هر گاه تصورات غلط و انحرافی دیگران را بازگو کردیم، برای پاکسازی روح خود و دیگران خداوند را تسبیح کنیم. (سبحان اللّه عمّا یصفون)
8 - خدا را از همهی انحرافها و خرافهها دور و منزّه بدانیم. (عمّا یَصفون)