(54) وَ هُوَ الَّذِی خَلَقَ مِنَ الْمَآءِ بَشَراً فَجَعَلَهُ نَسَباً وَصِهْراً وَکَانَ رَبُّکَ قَدِیراً
و او کسی است که انسان را از آب آفرید و او را دارای پیوند نسبی و سببی گردانید (و نسل او را از این دو طریق گسترش داد)، و پروردگار تو همواره تواناست.
نکتهها:
مراد از آب در این آیه، نطفهی انسان است، به دلیل آیهی: (ألم نخلقکم من ماء مهین)**مرسلات، 20.*** و آیهی: (خُلِقَ من ماء دافِق)**طارق، 6.***
«نَسَب» پیوندی است که از طریق زاد و ولد به وجود میآید، نظیر پیوند پدر و فرزند و برادران با یکدیگر. کلمهی «صِهر» به معنای داماد است و دامادی پیوندی است که بین یک مرد و یک خانوادهی دیگر به وجود میآید، مانند پیوند داماد با بستگان همسرش که در اصطلاح به آن خویشاوندی سببی میگویند.
پیامها:
1- هم انسان از آب است، (خلق من الماء بشرا) هم حیوان، (واللّه خلق کلّ دابّة من ماء)**نور، 45.*** و هم سایر موجودات زنده. (و جعلنا من الماء کلّ شیء حیّ)**انبیاء، 30.***
2- همهی انسانها از یک مادّه آفریده شدهاند، (خلق من الماء بشرا) پس امتیازات و برتریهای نژادی پوچ است.
3- انسان موجود با عظمتی است. (بشراً) (تنوین نشانه عظمت است)
4- زندگی انسان بر اساس پیوندهای سببی و نسبی شکل میگیرد. (نَسباً و صِهراً)
5 - در این آیه از بستگان نسبی قبل از بستگان سببی سخن به میان آمده است تا رمز اولویّت آنان باشد. (نَسباً و صِهراً)