(2)أَلَّذِی لَهُ مُلْکُ السَّمَوَتِ وَالْأَرْضِ وَلَمْ یَتَّخِذْ وَلَداً وَلَمْ یَکُن لَّهُ شَرِیکٌ فِی الْمُلْکِ وَخَلَقَ کُلَّ شَیْءٍ فَقَدَّرَهُ تَقْدِیراً
خداوندی که فرمانروایی آسمانها و زمین برای اوست، و هیچ فرزندی اختیار نکرده و برای او شریکی در فرمانروایی نیست، و هر چیزی را آفرید و آن گونه که باید اندازهگیری کرد.
نکتهها:
مشرکین و یهود و نصارا، هر کدام به نحوی معتقد بودند که خداوند فرزند، یا شریکی دارد و قرآن کریم بارها این عقیدهی خرافی را مردود شمرده است، از جمله در همین آیه.
پیامها:
1- حکومت و حاکمیّت هستی، مخصوص خداست. (له ملک ...) (در هستی یک نظام و یک اراده و مدیریّت حاکم است)
2- حکومت خداوند نسبت به همهی هستی یکسان است. (السموات والارض)
3- خداوند بینیاز است. (له ملک السموات... لم یتخذ) (نیاز به فرزند برای جبران کمبودهاست و کسی که حکومت هستی به دست اوست چه کمبودی دارد؟!)
4- همهی آفریدهها از سرچشمهی قدرت واحدی برخاستهاند. (خلق کل شییء)
5 - تدبیر هستی، به دست خالق هستی است. (له ملک السموات... خلق کلّ شیء)
6- آفرینش، حساب و کتاب دارد. (فقدره تقدیرا)
7- تدبیر هستی، بسیار دقیق است. (تقدیرا)