(60) أَمَّنْ خَلَقَ السَّمَوَتِ وَالْأَرْضَ وَأَنزَلَ لَکُم مِّنَ السَّمَآءِ مَآءً فَأَنبَتْنَا بِهِ حَدَآئِقَ ذَاتَ بَهْجَةٍ مَّا کَانَ لَکُمْ أَن تُنبِتُواْ شَجَرَهَآ أَءِلَهٌ مَّعَ اللَّهِ بَلْ هُمْ قَوْمٌ یَعْدِلُونَ
کیست که آسمانها و زمین را آفرید؟ و از آسمان برای شما آب فرستاد، پس به وسیلهی آن، باغهایی بهجتانگیز رویانید؛ کار شما نبود که درختانش را برویانید، آیا معبودی با خداست؟ (نه) بلکه آنان قومی منحرفند.
نکتهها:
«حدائق»، جمع «حدیقه»، به معنای باغی است که دیوار داشته باشد، نظیر حدقهی چشم.
پیامها:
1- تفکّر در آفرینش، بهترین راه وصول به خداست. (أمّن خلق)
2- هر درخت و گیاهی که میروید، زیر نظر خداوند و با ارادهی اوست. (اَنبتنا)
3- اِعمال قدرت الهی، از طریق اسباب عادّی است. (اَنبتنا به)
4- زیبایی دلانگیز، یک ارزش است. (ذات بهجةٍ)
5 - طوری سخن بگوییم که همه بفهمند. (خواصّ و اسرار گیاهان را همه نمیفهمند، ولی شادابی وزیبایی سبزه وگلها را همه درک میکنند. (حدائق ذات بهجةٍ)
6- وقتی به قدرت خدا پی میبریم که به ناتوانی خود - حتّی برای رویاندن یک درخت - پی ببریم. (ما کان لکم ان تنبتوا)
7- با سؤالهای پیامدار، وجدانها را بیدار کنیم. (أمّن خلق... ءالهٌ مع اللّه)
8 - جلوی شبهات را بگیرید. آفرینش آسمانها و زمین، مدعی ندارد، ولی کشت و زرع، مدعی دارد. بعضی میگویند: ما منطقه را سبز و آباد کردیم. و لذا خداوند میفرماید: (ما کان لکم ان تنبتوا شجرها) و در جای دیگر میفرماید: (ءانتم تَزرعونه ام نحن الزّارعون)**واقعه، 64.*** آیا شما کشت و زراعت میکنید یا ما؟
9- توحید، راه مستقیم و شرک، راه انحرافی است. (یعدلون)