(1)تَبَارَکَ الَّذِی نَزَّلَ الْفُرْقَانَ عَلَی عَبْدِهِ لِیَکُونَ لِلْعَلَمِینَ نَذِیراً
مبارک است آن که قرآن، وسیلهی شناخت حقّ از باطل را بر بندهاش نازل کرد، تا برای جهانیان مایهی هشدار باشد.
نکتهها:
کلمه «تَبارک» ممکن است از واژهی «بَرَک» به معنای ثابت و پایدار باشد، و ممکن است از واژهی «بَرکة» به معنای خیر زیاد باشد، یعنی کسی که قرآن را نازل کرد منشأ خیرات بسیار است که نمونهی برکت و خیر او همین نزول قرآن است. آری چه برکتی بالاتر از قانون الهی که میلیاردها انسان را در طول تاریخ از ظلمات به نور هدایت کرده است.
نزول، اگر در قالب «اَنزَلنا» باشد به معنای فرستادن دفعی و یکجاست، ولی اگر در قالب «نَزّل» باشد به معنای فرستادن تدریجی است و قرآن دارای هر دو نزول است؛ یکبار در شب قدر به صورت دفعی بر پیامبر نازل شد، (اِنّا انزَلناه فی لیلة القَدر)**قدر، 1.*** و بار دیگر به صورت تدریجی و در مدّت 23 سال نازل شده است، (نزّل الفرقان) همان گونه که در جای دیگر قرآن میخوانیم: (و قُرآناً فَرَقناه لِتَقرأه علی النّاس علی مُکثٍ و نزّلناه تنزیلا)**اسراء، 106.*** ما قرآن را قطعه قطعه فرستادیم تا بتدریج بر مردم بخوانی.
پیامها:
1- قرآن، از سرچشمهی مبارکی صادر شده است. (تبارک الّذی نزّل)
2- هم نظام تکوینی انسان (آفرینش او که به قدرت خدا انجام گرفته) سزاوار تحسین است، (فتبارک اللّه احسن الخالقین)**مؤمنون، 14.*** و هم نظام تشریعی او (نزول قرآن و تدوین احکام دین). (تبارک الّذی نزّل)
3- قرآن به تدریج نازل شده است. (نزّل)
4- قرآن، بهترین وسیلهی شناخت حقّ از باطل است. (الفرقان)
5 - اگر کتبآسمانی ورسالت انبیا نبود، انسان متحیّر وسرگردان بود. (الفرقان)
6- عبودیّت و بندگی، زمینهی دریافت وحی است. (نزّل الفرقان علی عبده)
7- رسالت پیامبر اسلام جهانی است. (للعالمین)
8 - وظیفهی انبیا هشدار و انذار است. (نذیرا)