(76) وَلَقَدْ أَخَذْنَهُم بِالْعَذَابِ فَمَا اسْتَکَانُواْ لِرَبِّهِمْ وَمَا یَتَضَرَّعُونَ
و همانا آنان را به عذاب گرفتار کردیم ولی آنان در برابر پروردگارشان نه تواضع کردند و نه تضرّع.
نکتهها:
در حدیث میخوانیم: «اِستکانت» خضوع است و «تضرّع» دستها را به دعا بلند کردن.**تفسیر نورالثقلین.***
در آیهی قبل، دربارهی کافران لجوج فرمود: اگر به آنان رحم کنیم، لجاجت میکنند و به راه نمیآیند؛ در این آیه میفرماید: اگر آنان را با قهر خود بگیریم وعذابشان کنیم، باز هم به راه نمیآیند. شاعر میگوید:
بر سیه دل چه سود خواندن وعظ - نرود میخ آهنین بر سنگ
پیامها:
1- هدف از قهر الهی در دنیا، بیداری غافلان است. (اخذناهم ... فما استکانوا)
2- گاهی کافران وگمراهان، در دنیا نیز بهکیفرهای الهی مبتلا میشوند.(اخذناهم)
3- کافران لجوج، نه با رحمت خداوند هدایت میشوند و نه با قهر و عذاب الهی. (فما استکانوا)
4- بدترین نوع تکبر، استکبار در برابر ربّ است. (فما استکانوا لربّهم)
(انسان سنگدل به جایی میرسد که در برابر خدای بزرگ، هرگز خضوع و تضرّع و ناله نمیکند)