(103) وَ مَنْ خَفَّتْ مَوَزِینُهُ فَأُوْلَئِکَ الَّذِینَ خَسِرُواْ أَنفُسَهُمْ فِی جَهَنَّمَ خَلِدُونَ
و کسانی که کفّهی اعمالشان سبک باشد، پس آنان کسانی هستند که سرمایهی وجود خود را از دست دادهاند و همیشه در جهنّم میمانند.
نکتهها:
سؤال: در بعضی آیات آمده است که در قیامت مردم از یکدیگر سؤال میکنند، (واَقبل بعضهم علی بعض یَتسائلون)**صافات، 27 ؛ طور، 25.*** و یا اهل بهشت از دوزخیان میپرسند: چه چیز باعث شد که شما به دوزخ در آیید؟ (ما سَلکَکم فی سقر)**مدثّر، 42 . ***پس چرا در آیهی مورد بحث میفرماید: مردم از یکدیگر سؤال نمیکنند (و لا یتسائلون) دلیل این تفاوت چیست؟
پاسخ: این دو مطلب با هم منافاتی ندارند؛ در مورد اوّل که میفرماید: «مردم از همدیگر سؤال میکنند» این مربوط به پس از رسیدگی به حساب و کتاب است و دربارهی اهل بهشت و دوزخ است که مطالبی از یکدیگر میپرسند، ولی آیهی مورد بحث دربارهی آغاز قیامت و زمان حساب و مرحلهی پیش از ورود مردم به بهشت یا دوزخ است که میفرماید: از یکدیگر سؤال نمیکنند.**المیزان، ج 15، ص 69 .***
پیامها:
1- آغاز رستاخیز با نفخ صور است. (فاذا نفخ... فلا انساب)
2- در قیامت، اسناد افتخار دنیوی محو میشود. (فلا انساب بینهم)
3- همهی عملهای دنیوی حساب و کتاب دارند. (فمَن ثَقُلت - و مَن خَفّت)
4- برای هر کاری میزانی است. (مَوازینه)
5 - بزرگترین خسارت انسان، هدر دادن عمر و استعدادهای خویش است. (خسروا انفسهم)
6- رستگاران، کسانی هستند که برای قیامت ذخایری داشته باشند. (همالمفلحون)