(7) وَقَالُواْ مَالِ هَذَا الرَّسُولِ یَأْکُلُ الطَّعَامَ وَیَمْشِی فِی الْأَسْوَاقِ لَوْلَا أُنزِلَ إِلَیْهِ مَلَکٌ فَیَکُونَ مَعَهُ نَذِیراً
(کفّار) گفتند : این چه پیامبری است که غذا میخورد و در بازارها راه میرود؟ چرا فرشتهای به سوی او نازل نشده است تا همراه او بیم دهنده باشد (و ادّعای او را تأیید کند)؟
نکتهها:
کفّار از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله انتقاد کردند که چرا غذا میخورد و راه میرود، آیهی بیستم همین سوره پاسخ میدهد که همهی پیامبران پیشین نیز غذا میخوردند و در بازارها راه میرفتند.
پیامها:
1- برخی از مردم، کمال را عیب و نقص میبینند. (ما لهذا الرسول) (زندگی عادّی و حضور در میان مردم، برای رهبر کمال است.)
2- دعوت به خدا منافاتی با کامیابی از دنیا ندارد. (یأکل - یمشی)
3- رهبر نباید از جامعه جدا باشد. کسی که اهل رفت و آمد با مردم است، بهتر میتواند آنها را ارشاد کند. (یمشی فی الاسواق)
4- انبیا آن چه احتیاج داشتند، شخصاً میخریدند. (یمشی فی الاسواق)