(26) اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ
خداوندی که معبودی جز او نیست (و) پروردگار عرش بزرگ است.
نکتهها:
کلمهی «خَبء» به معنای پوشیده و پنهان است. حضرت علی علیه السلام میفرماید: «المرءُ مَخبُوءٌ تَحتَ لِسانه»**نهجالبلاغه، حکمت 140.*** ارزش و شخصیّت انسان در زیر زبانش مخفی است.
تا مرد سخن نگفته باشد - عیب و هنرش نهفته باشد
نمونهی بیرون آوردن مخفیها در آسمانها و زمین؛ رویش گیاهان و بارش باران است. خوشه در درون دانه مخفی است وقدرت الهی، آن را از دل دانه بیرون میآورد. همهی چیزهایی که از قوّه به فعلیّت در میآیند مصداق همین آیهی «یخرج الخبأ» هستند.
پیامها:
1- هدف شیطان از تزیین بدیهای مردم آن است که آنان برای خدا سجده نکنند. (زیّن لهم الشیطان - ألاّ یسجدوا)
2- کسی که در برابر خدا سجده نکند، حیوان هم از او انتقاد میکند. (ألاّ یسجدوا)
3- سجده، مظهر خداپرستی است. (ألاّ یسجدوا للّه)
4- عوامل طبیعی، ابزار ووسایل قدرتنمایی خدا هستند. (یخرج الخبأ) گرچه آب، خاک و نور نقش دارند، ولی بیرون آورنده حقیقی اوست.
5 - عالم محضر خداست. (یعلم ما تخفون و ما تُعلنون)
بر او علم یک ذرّه پوشیده نیست - که پنهان و پیدا به نزدش یکی است
6- دلیل سجدهی ما، قدرت او، (یخرج الخبأ) علم او، (یعلم) یکتایی او، (لا اله الا هو) و ربوبیّت و عظمت اوست. (ربّ العرش العظیم)