(83) لَقَدْ وُعِدْنَا نَحْنُ وَءَابَآؤُنَا هَذَا مِن قَبْلُ إِنْ هَذَآ إِلَّا أَسَطِیرُ الْأوَّلِینَ
البتّه این حرف از قبل، به ما و پدران ما وعده داده شده، این (حرفها و وعدهها) جز افسانههای پیشینیان (چیزی) نیست.
نکتهها:
«اساطیر» جمع «اسطوره» و به معنای افسانههای دروغین است. این کلمه نُه بار در قرآن، از زبان کفّار در برابر انبیا به کار رفته است.
پیامها:
1- کفّار در انکار معاد حرف تازهای ندارند. (مثل ما قال الاوّلون)
2- کفّار، منطق و استدلال ندارند و تنها حربهی آنان در برابر حقّ، تعجب همراه با انکار است. (ءَاِذا)
3- عدم تعقّل، ریشهی انکار حقّ است. (توجّه به مرگ و حیات و گردش شب و روز، زمینهساز ایمان به معاد میشود) (یحیی ویمیت... أفلاتعقلون... قالوا ءاذا مِتنا)