(64) لَهُ مَا فِی السَّمَوَتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ وَإِنَّ اللَّهَ لَهُوَ الْغَنِیُّ الْحَمِیدُ
آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است مخصوص اوست، و در حقیقت، این خداوند است که بی نیاز و ستوده است.
نکتهها:
وجود انسان، سراسر فقر و به هوا، غذا، مسکن، لباس و چیزهای دیگر محتاج است و اگر چند روزی در شاخهای از امور خود را بینیاز بپندارد، دست به طغیان میزند و عوارض و خطراتی به دنبال دارد، مانند: بیتفاوتی، غفلت، استثمار، ولی خداوند (الغنیّ الحمید)، بینیاز مطلق و شایستهی هر گونه ستایش است.
پیامها:
1- هستی محتاج ونیازمند است و او تنها بینیاز. (اِنّ اللّه لهوالغنیّ...)