بسم الله الرّحمن الرّحیم
«إِذْ یُوحِی رَبُّكَ إِلَی الْمَلآئِكَةِ أَنِّی مَعَكُمْ فَثَبِّتُواْ الَّذِینَ آمَنُواْ ...»(255)
آنگاه كه پروردگار تو به ملائكه وحی نمود من با شمایم با معیّت قیومی، پس ای ملائكه مؤمنین را ثابت قدم دارید تا در هیچ صحنه‌ای از صحنه‌های بندگی متزلزل نگردند.
در ابتدا تولّد نبی اكرم(ص) و امام صادق(ع) را تبریك عرض می‌كنم. باید متوجّه باشیم كه مقام پیامبر خدا(ص)، مقام وحدت مطلقه است در موطن انسانی، یعنی همان مقام موحّد محض. موحّد محض یعنی توازن محض. توازن در هر چیز، و لذا هیچ‌یك از ابعاد شخصیت آن حضرت مزاحم ابعاد دیگر نیست. وقتی كه می‌گوییم مقام قلب پیامبر(ص) مقام موحّد محض است، یعنی در عین حضور در عالم كثرت، از حقیقت خودش خارج نمی‌‌شود چون در قلب آن حضرت همه‌چیز به وحدت رسیده است. مستحضرید كه كثرت، مقام دوری از حضرت احدیت است، عالم دنیا، مقام كثرت است و كسی كه به كثرت آلوده شود از حق محروم می‌شود و لذا برای این‌كه در عالم كثرت، از حضرت حق دور نشویم، باید قلب در مقام توحید مستقر گردد و این كار از طریق نزدیكی به قلب محمّدی(ص) كه قلب موحّد محض است، ممكن می‌شود و راه آن هم هر چه بیشتر نزدیك‌شدن به شریعت محمّدی(ص) است.
پس با این مقدّمه برای نجات از هبوط زمینی و آزاد شدن از كثرات عالم ارض نیاز به قلبی داریم كه در مقام توحید باشد، یعنی نیاز به قلب موحّد داریم. قلب موحّد را شریعت الهی به‌وجود می‌آورد، اصل شریعت، مقام قلب پیامبر خدا(ص) است و شریعت شرایط ایجاد وحدت شخصیت است در عالم كثرت. اگر با توجه به این دید، متوجه مقام پیامبر(ص) باشیم، خواهیم دید كه مقام آن حضرت، مقام آزادكردن روح انسان از كثرات و پوچی‌ها است و به عبارت دیگر تمسک به شریعت محمّدی(ص) مقام نجات یافتن از پوچی و اضمحلال است. چون مقابل وجود مطلق، عدم مطلق است و مقابل وحدت، كثرت است. خدا عین وجود و عین وحدت است، پس طرف مقابل خداوند، كثرت و عدم است، پس دل دادن به عالم كثرت، فرو افتادن در اضمحلال و عدم است، پس نظر به مقام قلب پیامبر(ص) به عنوان موحّد محض، موجب نجات انسان است از اضمحلال و نابودی.(256)