عجیب است كه شیطان جمال را از پیروانش می‌گیرد و آنها را به بدترین حالت می‌كشاند ولی اسم آن را جمال می‌گذارد. دلِ بیدار تمام كارهای انسان‌هایی كه لباس دین را از تن بیرون آورده‌اند، زشتی می‌بیند. در قیامت آدم‌هایی كه خودشان را برای نمایش به نامحرم آرایش می‌كنند كه به نظر خودشان زیبایی‌هایشان را نشان دهند، به‌قدری خودشان را زشت و كثیف می‌بینند كه اصلاً در دنیا در آن حد زشتی و كثیفی را نمی‌توانید تصور كنید. همان‌طور كه بعضی‌ها همین دنیا می‌بینند. بعضی در این‌ها اصلاً زیبایی نمی‌بینند، نه این‌كه زیبایی ببینند و خوششان بیاید و نگاه نكنند. این برای اول راه است. كسی كه هنوز وارد بصیرت دین نشده‌است ولی تابع حكم خدا است، ممكن است آنها را زیبا ببیند، اما نظرش را برمی‌گرداند، ولی پس از مدتی خداوند به پاداش این تبعیت از دین؛ چشمش را باز می‌كند و او می‌فهمد چرا دین به او می‌گوید نگاه نكن. می‌بیند چقدر زشت و آزار دهنده‌اند، می‌بیند اگر به آنها نگاه كند تعفّن آنها روح او را خراب می‌كند، آن‌وقت می‌بیند كه شیطان چگونه به بهانة جمال، جمال را از دوستان و تابعینش می‌گیرد. هركسی از بوی بد متنفّر است، ولی یك وقت خود انسان مشامش باز است و وقتی با شیئ متعفن روبه‌رو شد، بینی‌اش را می‌گیرد ولی یك وقت پدرش به او می‌گوید از این‌جا زود رد شو تا بوی بد به مشامت نخورد و او هم تبعیت می‌کند تا آرام‌آرام خودش هم مشامش باز شود و بوی بد گناه را متوجه شود.
یك وقت چشم؛ چشم دین است، یك وقت حكم، حكم دین است. می‌گوید: ای فرزندان آدم «لا یَفْتِنَنَّكُم» شیطان شما را شیفته نكند. یعنی مواظب باشید تا شیطان چیزی را كه قابلیت شیفتگی ندارد و زیبا نیست به شما زیبا معرفی نكند وگرنه در نتیجة این فریب، شیفتة چیزی می‌شوید که نباید شیفته شوید. اگر دقت كنی می‌بینی كه اصلاً جای خوش آمدن نیست، ولی می‌بینی آن كسی که آن عمل را پسندیده است و دارد عمل می‌كند چه اندازه خوشحال است كه من خودم را برای غیری كه هیچ ربطی به من ندارد، می‌نمایانم. مثلاً دختری از طبقة پنجم ساختمان، خودش را به رانندة تاكسی كه در خیابان می‌رود نشان می‌دهد. اصلاً این جای خودنمایاندن دارد؟ آیا این یك‌نوع لذت پایدار قابل اعتماد است؟ شیفتگی‌های شیطان‌ساز، همه‌اش از این نوع است. می‌فرماید: مواظب باش كه شیطان تو را شیفته نكند، چیزهای دروغ را به تو راست نشان ندهد. اگر شیفتة شیطان شدی و مواظب وسوسه‌های آن نگشتی، لباس شریعت را از تن تو بیرون آورده و لباس ذلت و خواری به تو می‌پوشاند. غذا را نگاه كنید، اگر شیفتة غذا شدید كه دیگر غذا نمی‌خورید، لذت می‌برید، یك لذت جسمانی موقت. اگر شیفتة شهوت شدید، لباس دین را از تن بیرون می‌كنید، دیگر زیبایی‌های دین را زیبا نمی‌بینید و جمال‌های دروغین را جمال می‌پندارید و عملاً خود را از جمال واقعی محروم می‌كنید.