در آیه 22سوره ابراهیم(ع) هست كه:
«وَ قالَ الشَّیْطانُ لمّا قُضِیَ الْأَمْرُ اِنَّ اللهَ وَعَدَكُمْ وَعْدَ الْحَقِّ وَ وَعَدتُّكُمْ فَأَخْلَفْتُكُمْ وَ ما كانَ لی عَلَیْكُمْ مِنْ سُلْطانٍ إِلّا اَنْ دَعَوْتُكُمْ فَاسْتَجَبْتُمْ لی فَلا تَلُومُونی وَلُومُوا اَنْفُسَكُم ما اَنَا بِمُصْرِخِكُمْ وَ ما اَنْتُُمْ بِمُصْرِخیَّ اِنّی كَفَرْتُ بِما اَشْرَكْتُمُونِ مِنْ قَبْل اِنَّ الظّالِمینَ لَهُمْ عَذابٌ اَلیمٌ».
چون كار خاتمه یافت و قیامت برپا شد، شیطان به مشرکین میگوید: خداوند شما را به آنچه به دنیا و آخرت مربوط بود، خبر داد و به آن وفا كرد و من به عكس آن خبر دادم و سرانجام خلف وعده كردم، و من در دنیا بر شما تسلّط نداشتم كه شما را مجبور به معیت و همراهی با خود كنم، چنین سلطنتی بر شما نداشتم مگر این كه شما را به شرك و گناه دعوت كردم و شما هم خودتان پذیرفتید- یعنی نفس شما عامل پذیرفتن بود- پس خودتان را ملامت كنید، نه من را. امروز من فریادرس- مُصْرِخ - شما نیستم و شما هم فریادرس و پناهدهنده به من نیستید. من از این كه شما در دنیا مرا شریك خود گرفتید، بیزاری میجویم و بیزاری میجستم.(140) (در قیامت هر ظالم از پیروان خود بیزاری میجوید، آیه 167 سوره بقره) عذاب دردناك، حقّ شماست كه در زندگی از ظالمان - ظالم به نفس خود و ظالم به حقوق مردم - بودید.