پس اوّل ببین چه كسی را خداوند فرمود؛ شیطان نمیتواند زینت زمینی برایش بیاورد و اِغوایش كند؟ وقتی روشن شد که آن شخصیت چهگونه شخصیتی است و روشن شد مخلَص یعنی كسی كه بندگی خدا را دوست دارد، و در اثر آن بندگی، حكم خدا در جانش جاری میشود، و نه حكم نفس امّارهاش، البته بندگی خدا سخت است چون باید به میلها و خودنماییها پشت کرد، ولی به همان اندازه هدایت به سوی حقیقت است، و غیر از این افتادن در دست شیطان به عنوان دشمن قسمخوردهای است که ما را گرفتار زندگی سرابگونهای میکند که هرلحظة آن دورشدن هرچه بیشتر از مقصد متعالیمان است. اگر هوی و هوس به میدان آمد، شیطان آن را میگیرد و میآراید و بر دل انسان جلوه میدهد. بههمین جهت خداوند به شیطان فرمود: «اِنَّ عِبادی لَیْسَ لَكَ عَلَیْهِمْ سُلْطانٌ»؛(174) ای شیطان! تو بندههای هوی را میگیری و نه بندههای مرا. آن طرف قضیه را هم داشته باشید كه اصل و حقیقت انسان، بندگی است. شما حقیقتاً فقط بندة خدا هستید. حقیقت شما نه مردبودن و نه زنبودن و نه لیسانس و نه دیپلم و نه رفتگر و نه بقّال و ... است، اینها حكم سایههای شماست. زن و مرد بودن، حكم بدن شماست. در حالیکه بدن شما در حقیقت شما هیچ نقشی ندارد، حالا اگر برای سایههای زندگی وقت صرف كنید، سایهها سراب است، آنوقت بر سراب وقت صرف كردهاید. اینها كه نمیماند، بندگی شما كه حقیقت شماست برایتان میماند، حالا اگر از این مسئله غفلت كنید، راه ورود شیطان در زندگیتان باز میشود.
بنابراین شیطان با امیدواری و اطمینان میگوید: «لَاُزَیَّنَنَّ لَهُمْ»؛ فرزندان آدم را مشغول زینتهای زمین میكنم. راست هم میگوید و بیخود هم امیدوار نیست، چون چیزهایی در انسان دیده است كه اینچنین مطمئن حرف میزند. دشمنان مردم ما با اطمینان كامل میتوانند مردمی را كه حاضرند برای چهارتا فوتبالیست كف بزنند و شادی كنند، بازی دهند و جلب كنند. حالا اگر ادعا كنند كه یك سال، كشور و مردم را بهدست ما بدهید، تا آنها را بهجایی بكشانیم كه به بدترین چیزها دل ببندند، بیپایه حرف نزدهاند. اگر بگویند مطمئناً این كار را میكنیم، راست میگویند، میتوانند. شیطان هم در همین راستا به كارش مطمئن است و امیدش به مردمی است كه هوس خود را دنبال میكنند، و خدا هم نگفت شیطان دروغ میگوید. شیطان گفت: «لَاُزَیَّنَنَّ لَهُمْ فِیالْاَرْضِ»؛ حتماً در زمین برای آنها زینت فراهم میكنم. یعنی در این زندگی زمینی من برای مردم یك طرح دارم، اگر به من فرصت دهی، همة فرزندان آدم را با آن برنامهام گمراه میكنم «الاّ عِبادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصین» مگر بندههای مخلَص را.