در ادامه آیه 14 سوره اعراف هست كه شیطان می‌گوید: «قالَ اَنْظِرْنِی اِلی یَوْمِ یُبْعَثُون».
یعنی خدایا اشکالی ندارد كه من از عالم قدس خارج شده، و نیز خوار و پست و فرومایه شدم،به من تا روز قیامت فرصت بده تا فرزندان آدم را در حدّ توانم گمراه کنم.
بدبختی این است كه می‌گویند حالا كه در مدرسه رفوزه شدیم، بگذار هرچه می‌شود سیگار بكشیم. چطور شد كه رفوزه شدید؟ مگر دوست ناباب و سیگار این كار را با تو نكرده است؟ می‌گوید: حالا كه می‌خواهید مرا از مدرسه بیرون كنید، سیگار را از من نگیرید. یعنی تداوم همان چیزی را می‌خواهد كه باعث سقوطش شده است. خداوند می‌خواهد در این آیه بگوید ببینید كه دشمن شما چطور فكر می‌كند؟ نگفت خدایا غلط كردم. آدم و حوّا گفتند: «ظَلَمْنا اَنْفُسَنَا» خدایا! غلط كردیم، به خودمان ظلم كردیم كه حرف تو را نشنیدیم. ولی شیطان می‌گوید: «اَنْظِرْنِی اِلی یَوْمِ یُبْعَثُون» تا روز قیامت به من فرصت بده تا این روحیة شیطانی خودم را ادامه دهم. ملاحظه بفرمایید از درخواستش معلوم است که تا روز محشر هم برای گمراهی انسان‌ها فرصت می‌خواهد. می‌گوید: در برزخ هم به من فرصت بده تا آدم‌ها را منحرف كنم چون می‌گوید: به من فرصت بده تا روزی كه مردم را مبعوث می‌كنی.
خداوند فرمود: «اِنَّكَ مِنَ الْمُنْظَرِین» بسیار خوب؛ تو از منظَرین و فرصت‌داده‌شده‌ها هستی و به تو نیز فرصت می‌دهم. یعنی یك عده‌ای هستند كه در این دنیا فرصت بودن و فعالیت دارند، تو هم یكی از آن‌ها باش. مثل حضرت‌خضر(ع) و یا یك عده‌ای دیگر كه ما نمی‌دانیم. اما نه تا «یَوْمِ یُبْعَثُون» و روز قیامت، بلكه «اِلی یَوْمٍ مَعْلُوم» تا یك روز كه مشخص شده است، كه همان وقت سكرات یا حالت بینابینی بین دنیا و برزخ باشد. سکرات حالت انسان در حال مرگ است، بین این دنیا و برزخ. تا این‌جاها هم شیطان امکان گمراه‌کردن دارد و حضرت صادق(ع) در این رابطه می‌فرمایند: «هیچ‌کس نیست مگر این‌که چون در آستانة مرگ قرار گرفت، ابلیس یکی از شیاطینش را بر او می‌گمارد تا او را به کفر بکشاند و در ایمانش شک ایجاد کند، آن‌کس که به واقع مؤمن است تحت تاثیر او قرار نمی‌گیرد».(92) ولی به مجرد این‌كه انسان وارد عالم برزخ شد، دیگر شیطان به او دسترسی ندارد.